Na een rustpauze van bijna 10 maanden is het tijd voor het vervolg van GR 564. In januari zat ze nog in de buik, maar nu is ze al een flinke meid, van bijna 7 kilogram. Voor ons is het ook spannend want het is de eerste keer dat ze een hele dag mee op wandel gaat. We hebben er vertrouwen in dat het gaat lukken, want in september hebben we al wat kortere wandelingen gedaan en dat verliep prima. We parkeren de auto langs de N74, vlakbij de bushalte. Vermits het traject van GR 564 hier niet komt moeten we straks 3,2 kilometer extra stappen naar de auto, het gaat vandaag niet anders wegens de beperkte busdienstregeling op zaterdag. De bus is stipt en 20 minuten later stappen we al uit in Hechtel. Nog een paar honderd meter langs de drukke weg en we pikken de streepjes om 9u50 op. We zijn er klaar voor, Paulien hopelijk ook.
We verlaten het centrum van Hechtel. Paulien valt vrijwel onmiddellijk in slaap in buikdrager, da’s een goed teken. GR 564 volgt nu een iets ander traject dan vroeger. Het is een verbetering want we mogen via veldwegen een omweg maken naar de brug over de N74. In de oude topogids van 1993 werd nog gesproken van een nutteloze brug, anno 2017 is dat dus al lang niet meer waar… Na het oversteken van de autoweg keert de rust terug. We wandelen verder over mooie boswegen, de herfstkleuren zijn al goed aanwezig. Ondertussen betreden we het gebied van de Begijnvijvers. Paulien vindt het interessant want ze is ondertussen wakker geworden en kijkt mooi rond. We zijn een uurtje onderweg en komen aan de visvijver. De cafetaria gaat net open. Ideaal om Paulien haar groentepap hier te geven, want het is toch wel fris buiten. De vriendelijke dame zegt dat we geluk hebben want normaal opent ze pas om 13u, maar omwille van een viswedstrijd is ze eerder geopend. Het mag ook al eens meezitten. We warmen Paulien haar eten op in de microgolf en genieten zelf van een warme Royco soep!
Een dik half uur later heeft Paulien haar eten binnen en is het tijd om verder te stappen, we hebben immers nog 15 km voor de boeg! Vlak na de vijver kan je kiezen voor een leuke hangbrug, of een gemakkelijk pad. We kiezen voor avontuur! We hebben de Begijnvijvers nog maar net verlaten of Paulien slaapt alweer. Via enkele vlonders bereiken we de voormalige spoorlijn 18, thans een fietspad. Er zijn plannen om weer een trein of tram te laten rijden, maar voorlopig heeft de trage weggebruiker het hier voor het zeggen. Na een kilometer stappen, verlaten we de spoorlijn en kiest GR 564 terug voor een zandweg tussen de velden. Onder een stralende hemel krijgen we een goed zicht op de skipiste van Peer. Een poosje later wandelen we in Lt. F Limboschstraat en passeren het monument van de tijdens WO II gesneuvelde kapitein. We horen ondertussen steeds meer lawaai en dit blijkt afkomstig te zijn van een hoop sportauto’s. Blijkbaar is er een zaterdagse rit in de buurt. We hebben maar heel even last van de wagens want we slaan terug een onverharde weg in. Gelukkig maar, want aangenaam is het niet: een smalle weg met elke halve minuut een auto die langs je raast…
Aangezien Paulien nog steeds slaapt, beslissen we om al wandelend onze boterhammen op te eten. We stappen verder over mooie onverharde landbouwwegen naar het gehucht Sonnis. We krijgen zicht op de neerslagradartoren, gelegen op de site van de oude legerkazerne. De GR slaagt erin om aangenaam af te wisselen tussen asfalt en onverharde paden. Via de Sonnisstraat komen we aan het Sint-Jan Berchmanskerkje. Nog een heel recent gebouw, het dateert van 1957. Net na het kerkje nemen we rechts een servitude en stappen we langs een weide verder tot aan de N719. Deze volgen we heel even om dan de Eynderweg te volgen. Even later gaat het linksaf. Hier zijn we de mist ingegaan door de oude tekens te volgen, want we zijn op een blokkade gestoten. Het oude traject liep hier langs, maar nu dus niet meer. Eventjes opletten dus. Je moet tussen de ‘rommel’ doorwandelen en dan blijft je op het goede pad. We stappen verder over rustige verharde wegen tot aan de grens van het immense militair domein van Houthalen.
De borden jagen ons een beetje schrik aan. We stappen wel degelijk langs schietoefenvelden. Blijf dus zeker op het pad en volg de tekens. We wandelen daarna nog heel eventjes over asfalt maar kiezen dan voor het groen! Het gaat over een mooie weg tussen het bos, we volgen een poosje de grens van het militair domein over een brandweg. Ter hoogte van een afsplitsing aan de grens met het Europapark verlaten wij de GR. We moeten nu nog een goede 3,2 kilometer wandelen tot aan de bushalte aan de N715. Eerst volgen we een fietspad achter de bedrijventerreinen. Het fietspad gaat over in een gewone straat met bebouwing. Na het oversteken van de drukke Herebaan is het gewoon rechtdoor de Groenstraat volgen. Deze straat is niet meer aangesloten op de hoofdweg en daardoor vrij rustig om door te wandelen. Paulien wordt ondertussen weer wakker en geniet duidelijk van de wandeling. Al snel staan we aan de bekende gele M in Houthalen en daar vinden we onze auto terug. We kunnen zelfs aan de verleiding weerstaan om geen hamburger naar binnen te spelen, als dat niet getuigt van karakter!
Conclusie:
De etappe is zeer afwisselend. Je wandelt zowel langs bebouwing, als door velden en bossen. Het traject is lichtjes gewijzigd t.o.v. vroeger, het is gewoon perfect nu. Het pad verveelt nooit en het aantal onverharde paden ligt wederom hoog. De tocht valt iets minder makkelijk te organiseren met het openbaar vervoer, maar laat dat je niet tegenhouden.
Praktische info:
- Het eindpunt van deze wandeling is niet zo gemakkelijk te bereiken met openbaar vervoer. Zie je niet tegen de extra kilometers op dan is de bushalte Houthalen Mijn ideaal. Bus 18A of 180 brengen je in 20 minuten rechtstreeks tot Hechtel Welsh Guardplein. Dit zowel op weekdagen als op zaterdag en zondag! Controleer steeds de dienstregeling op de site van De Lijn!
- Het is mogelijk om de route wat in te korten. Je stopt dan in Europark. De tocht komt dan op 18,1 kilometer. Met de bus kan dit enkel op weekdagen en bepaalde uren op zaterdag. Je vertrekt aan de halte Houthalen Radiant Color. Daar kan je bus 48 nemen richting Hamont. Overstappen in Peer op bus 302 naar Geel. Je stapt af in Hechtel Welsh Guardplein. Dit rit duurt 1u10. Controleer steeds de dienstregeling op de site van De Lijn!
- Gratis parkeren is mogelijk aan de bushalte Houthalen Mijn, langs de N74 zijn parkeerstroken. Ook in Hechtel kan je gratis aan de bushalte parkeren. Kies je voor de bushalte Radiant Color in Europark dan is het wat moeilijker. Op de bedrijventerreinen mag je niet zomaar parkeren, je kan daar enkel in de berm parkeren.
- Bevoorrading is mogelijk in Hechtel, je wandelt langs de Colruyt bij vertrek aan de bushalte. Onderweg zijn er geen winkels. Aan het eindpunt, aan de bushalte Houthalen Mijn, zijn er een Aldi en een Lidl.
- Bij vertrek in Hechtel is eigenlijk niets in de buurt, je moet al meer dan 750 meter uitwijken voor een kopje koffie in de Kletskop. Onderweg kom je, na 4,5 km, aan de Begijnvijvers. Als je geluk hebt is de cafetaria, waar je terecht kan voor een drankje of een soepje, geopend. Openingsuren zijn helaas nergens terug te vinden, vertrouw er dus niet op. Verder kom je onderweg niets tegen. Indien je stapt tot aan de bushalte Houthalen Mijn kan je aan het eindpunt je honger stillen in de McDonald’s.
Kaart:
GR564 Etappe 2: Hechtel – Houthalen
Profiel
Beste wandelgezin,
Nogmaals hoed af voor de wijze waarop jullie wandelen met de kinderen.
Heb vorige woensdag 19/03 mijn auto geparkeerd in de Eynderstraat zuidwaarts stappend. En inderdaad eveneens vastgelopen op een hoop paardenmest en vervolgens op een wegblokkade. Terug naar de Eynderstraat, linksaf en een paar 100 m verder op het juiste pad (toeval: Verlorenstraat). Zonder kaart (de eerste maal dat ik vertrouw op de lijntjes gezien de etappe van Hannut naar Huy prima was aangeduid) nog 2 X verloren gelopen (aa
(Vervolg: vertrekplaats Eynderweg 13/03): verloren aan moeras (diende linksaf te slaan doch tekens weg en op de heide aan een 4-sprong zonder tekens op gelukt rechtdoor en later weg gewezen door 2 dames). Was zinnens te stappen tot Diepenbeek station (32 km) doch aan het station Bokrijk (25 km gestapt) besloten huiswaarts te keren (directe verbinding met woonplaats Tienen) en het stuk tot Diepenbeek bij te stappen voor de etappe tot Borgloon (dan 34 km). Vervolg: zie etappe 1.
Hey Guy,
Bedankt voor de complimenten. Als ik eraan terugdenk… toen gingen we met een kleintje van 5 maanden op pad, ondertussen een kleuter van bijna 4 jaar en een peuter van 2 jaar… Wat ging het toen toch gemakkelijk eigenlijk 😀
Ja, de markering moet je op die stukken soms goed in’t oog houden. Het is al wat beter dan vroeger, ik weet nog toen ik hem in 2010 stapte, dat we regelmatig de tekens kwijt waren. Met de topogids van 1993 waren we op sommige stukken niks mee 🙂
Mijn pet ook af voor je wandelcapaciteiten!