We wisten op voorhand dat dit een echte verbindingsetappe zou zijn. Als je de kaart bekijkt weet je dat er niet veel bos en veldwegen in de regio zijn. Je wandelt dan ook bijna altijd op asfalt of beton en dat is enorm monotoon. Het stukje door de Landense gehuchten biedt nog wat afwisseling, het stuk vanaf de E40 duurt lang en is eentonig, maar gelukkig zijn de wegen heel rustig. De minste etappe van GR 564 tot nu toe, maar we hebben gelukkig wel al veel moois gehad dus nemen we dit er met plezier bij.

Opnieuw slaagt de GR erin om het boeiend te houden. Het percentage onverharde paden blijft laag, maar de trage wegen zijn nu eenmaal dun gezaaid in deze regio. Ten opzicht van het oude traject over Borlo is het algemeen toch een verbetering. De verharde wegen waar je over wandelt zijn gelukkig allemaal vrij rustig. Geen topper uiteraard, maar de wandeling kan er zeker mee door. Geef je ogen de kost en geniet van golvend Haspengouw!

Deze korte etappe laat je weer proeven van het Haspengouwse landschap. Alle elementen zijn aanwezig: fruit, betonbaantjes en slaperige dorpjes met bijbehorende vierkanthoeves. Uiteraard wandel je vaak op verharde paden, maar al bij al slaagt de GR er toch in om voor voldoende afwisseling te zorgen.