Deze laatste etappe brengt ons naar de bakermat van de mattentaarten: Geraardsbergen. Na het vele asfalt tijdens de vorige etappes zoekt de GR nu weer meer onverharde stukken op. Regelmatig zijn er leuke smalle paadjes. Je merkt ook snel dat je in de Vlaamse Ardennen bent, er moet al eens geklommen worden. Een prachtige etappe om een toch wel heel gevarieerde GR af te sluiten. We hebben ons landje weer wat beter leren kennen, het was de moeite!

We hebben het Pajottenland achter ons gelaten en stappen verder in Oost-Vlaanderen. Dit stukje GR brengt je naar de Denderstreek. Onderweg wandel je vooral tussen akkers en weiden. Eerst nog wat stijgen maar na Nieuwenhove daal je af naar de natte Dendervallei. Het stukje op het jaagpad langs de Dender is mooi en net lang genoeg, maar het kan hier druk zijn tijdens het weekend. Opnieuw veel asfalt maar de meeste wegen zijn gelukkig autoluw en de omgeving is enorm groen!

GR 512 trekt door het Pajottenland met zijn dito landschappen en dorpjes. Regelmatig is er een mooi uitzichtpunt. De keerzijde van de medaille is dat het aandeel asfalt aan de hoge kant is. Gelukkig zijn er op veel wegen afsluitingen zodat er geen sluipverkeer is. Hier en daar is er toch zeker een beter alternatief. Geniet vooral van de magische stilte tijdens je tocht door het Pajottenland. GR 512 brengt je in ieder geval langs enkele highlights!

GR 512 maakt de overgang naar het Pajottenland en dat merk je. Het heuvelachtige bosrijke landschap maakt plaats voor een glooiende en landelijke omgeving, ook wel het Toscane van het Noorden genoemd. Het is opmerkelijk hoe rustig het soms kan zijn op slechts enkele kilometers van de hoofdstad. Het gedeelte rond Lot is nogal saai, mede door het kruisen van de vele verkeersaders, maar al bij al vonden we het nogal meevallen. Het was vooral het hoge asfaltgedeelte dat wij minder aangenaam vonden op dit stuk GR, maar op enkele wegen na zijn die gelukkig niet druk.

De passage door het Zoniënwoud was veel mooier dan de vorige keer, dat zal ook wel liggen aan al het groen, maar ook door volgen van smalle voetpaadjes. Die paadjes misten wij tijdens de vorige etappe een beetje. Halfweg de wandeling verlaat je het woud, maar toch blijft de GR interessant door veel gebruik te maken van voetwegen. Een hele mooi etappe want wie Brussel zegt denk meteen aan veel asfalt, maar niets is minder waar.