Afstand (GPS): 16,3 km
Afstand (gepland): 16,2 km
Stijgen: 134 meter
Dalen: 120 meter
Tijd: 10:15 – 15:05
Gemiddelde snelheid: km/h
Onverharde paden: 47,7 %
Leeftijd Paulien: 3 jaar
Paulien wandelde zelf 5,3 km (2,6 + 2,7)
Leeftijd Marie: 1 jaar en 7 maanden
Hoogteprofiel
Inmiddels zijn we op kruissnelheid. Het goede weer heeft ertoe geleid om voor het 3e weekend op rij een etappe van GR 5 te gaan stappen. Na een autorit van ongeveer 35 minuten parkeren we aan de kerk van Stokrooie. Er passeren al direct een aantal wandelaars, we vermoeden een soort van georganiseerde wandeltocht. We wachten in het bushokje aan de kerk en wanneer het vertrekuur van de bus nadert passeert er een H bus aan de andere kant van de weg… Ik krijg het even Spaans benauwd. Was dat onze bus? Heb ik me vergist van haltepaal? De moed zakt ons even in de schoenen, maar wanneer ik de dienstregeling nakijk blijkt het om de H12 bus te gaan met dezelfde bestemming als onze H21 bus. Het busnetwerk van Hasselt heb ik nooit helemaal begrepen. Onze bus volgt enkele minuten later, we stonden dus wel aan de juiste halte. Wederom zitten we alleen in de bus en dit zal zo blijven tot aan de overstaphalte waar we bus 91 naar Hulst nemen. Terwijl we wachten op de volgende bus zoeken Paulien & Marie de mooiste steentjes uit. Bus 91 kent wel een redelijke bezetting en om 10u14 stipt stappen we af aan de halte waar we vorige keer geëindigd zijn. We vrezen toch wel een beetje dat het nieuwe vervoersplan van de Lijn, dat eind 2021 in werking gaat, het einde zal zijn van het fijnmazige busnetwerk in ons land. GR tochten plannen zal niet zo simpel meer zijn. We profiteren ervan, nu het nog kan! Paulien poseert met de wandelgids aan de bushalte en gaat ons de weg wijzen. We steken de straat over en zijn vertrokken.
We maken even een kort ommetje om dan opnieuw de Thiewinkelstraat over te steken. We verlaten het asfalt en stappen over een veldweg. Paulien stapt alweer flink maar is toch regelmatig afgeleid door al dat moois dat de herfst te bieden heeft. Wanneer we over de Vijverstraat verder stappen merken we dat dit weer een echte sluipweg is. Gelukkig kiest de GR op een splitsing voor een alternatief door het bos, over een onverharde weg. We passeren een eenzaam huisje en komen aan een groot meer. Op de kaart komt de E313 in zicht, het lawaai van de auto’s nemen we er even bij. Wanneer we het bosje verlaten stappen we weer verder over de sluipweg tot in het gehucht Rekhoven. Paulien heeft genoeg van het stappen en gaat in de drager. Ze was duidelijk moe, want nog geen 5 minuten later slaapt ze al. Wanneer we het gehucht achter ons laten stappen we verder langs een drukke verbindingsweg. Dit stukje is een echte tegenvaller: we moeten 1,4 km doorbijten. Wanneer we onder de snelweg stappen passeren er op dat moment enkele brommers. Paulien wordt wakker van het lawaai en ze zal niet meer in slaap vallen…
Wanneer we het Albertkanaal oversteken krijgen we een mooi zicht door de laaghangende zon, onze schaduwen zijn vereeuwigd op foto. Meteen na de brug verlaten we de drukke weg en brengen de tekens ons naar het centrum van het slaperige Viversel, een deelgemeente van Zolder. Het kerkje past mooi bij het rustige gehucht. Net voor de Laambeek volgt de GR terug een interessant pad door het bos. Paulien wil maar al te graag dat we over de bruggetjes stappen. Uiteindelijk krijgt ze haar zin, want aan een visvijver mogen we toch de beek oversteken. We passeren een eerste zitbank, maar besluiten toch om nog een beetje verder te stappen. We betreden het gebied van de Vijvers van Terlaemen en dat merken we direct aan het vele water en het pad dat met momenten modderig is. Het is hier echter wel prachtig wandelen tussen de vijvers, met de herfsttinten onder een heldere lucht. Wanneer we een parking bereiken van het circuit van Zolder besluiten we om een van de picknick banken aan te slaan voor onze lunch. We hebben er inmiddels 7 km opzitten en de innerlijke mens moet versterkt worden!
Na een half uurtje beginnen we het toch koud te krijgen, hoog tijd om verder te stappen. Ons afval kunnen we nog net kwijt in de vuilnisbak, een lege fles cava blokkeert namelijk de bak… Corona feestjes in open lucht? Vol goede moed stappen we verder, Paulien wil zelf wandelen maar al snel merkt ze dat het pad niet interessant genoeg is om vol te houden. Marie vindt het gelukkig allemaal prima in de rugdrager, die horen we weer niet klagen. Na het oversteken van de N729 wandelen we verder langs een grote vijver. Het gebied maakt trouwens deel uit van de Wijers, gekend vanwege de langeafstandswandeling die erdoor loopt. We volgen eerst een breed pad met losse verharding en krijgen zicht op de 60 meter hoge heuvel waarop de Kluis van Bolderberg is gelegen. Het valt op hoeveel mensen daarboven op ons neerkijken… Paulien wil niet meer verder stappen en ze laat dat luidkeels merken. We geven niet op, negeren haar en uiteindelijk wekt het pad terug haar interesse. De vele zandheuvels en de mooie paddenstoelen hebben daar natuurlijk iets mee te maken. Stilaan komen we ook meer wandelaars tegen, duidelijk een populair wandelgebied… en terecht! Wanneer we na een poosje een halve lus maken beginnen we aan ‘de klim’ naar de Kluis. Een bord vraagt eerbied voor het gebied dat ter beschikking wordt gesteld door Baron de Villenfagne de Vogelsanck en vermeldt duidelijk enkel toegang voor wandelaars. Toch zullen we meermaals aan de kant moeten voor snel afdalende MTB’s…
De Kluis is erg mooi gelegen en we lezen in de gids dat ze toegankelijk is. De deur is inderdaad los en er blijkt niemand te zijn. Paulien steekt samen met Kim een kaarsje aan en we vragen bescherming op onze GR5 tocht. Neem dus zeker een kijkje als je hier passeert! De meeste wandelaars hebben enkel oog voor het uitzicht op de vijver en kasteel van Terlaemen. Toegegeven, het uitzicht is best indrukwekkend. Vanwege de drukte beslissen we om verder te wandelen. Paulien gaat opnieuw in de wandeldrager, ze heeft het uiteindelijk toch goed volgehouden. We dalen terug af en bereiken snel de bewoonde wereld. De doodlopende straat blijkt nu één grote parking te zijn op deze zonnige zaterdag. Corona heeft mensen aan het wandelen gezet, dat weten we ondertussen allemaal. Wanneer we langs het schooltje van Bolderberg stappen merkt Paulien een kapelletje op de speelplaats op. Een speciaal zicht inderdaad, dat hebben we nog nooit eerder gezien. We vinden hier ook nog oude GR5 bewegwijzering: VAR staat erbij. Zou dit vroeger een variant geweest zijn? Aan de bekende rotonde van Bolderberg is het, ondanks de gesloten horeca, druk. Net voor de ingang van domein Bovy kan je koffie en pannenkoeken verkrijgen, als afhaal dan wel. Dit leidt tot een immense volkstoeloop in het domein. We nemen snel een foto aan de (half afgebroken) wandelboom en stappen verder. We hadden hier graag eventjes gerust (speeltuin voor de kinderen) maar het is gewoon niet verantwoord: enorm druk, nergens wordt afstand bewaard en overal zijn groepjes aan het picknicken.
Gelukkig beperkt de drukte zich vooral tot de ingang van het domein, wat verder valt het mee. De GR volgt een mooi plankenpad over het moerasgebied en de visvijver. Ook hier moeten we aan de kant voor fietsende jeugd. De verbodsborden zijn wederom niet duidelijk genoeg. Wanneer we het domein achter ons laten gaan we verder over rustige paden en wegen. De laatste kilometers lopen wel allemaal over asfalt, maar zo bereiken we snel weer het Albertkanaal. We maken nog een ommetje om dan over het jaagpad te stappen tot aan de brug. Het jaagpad is vandaag een fiets-o-strade. We kiezen dan ook wijselijk voor de berm. Het blijft ongelooflijk hoeveel mensen er vandaag aan het fietsen en wandelen zijn. Na het oversteken van de brug raken we de GR tekens eventjes kwijt maar verkeerd stappen kan eigenlijk niet. Blijkbaar volgt GR5 de autoweg en niet de nieuwe trap langs de brug. Wanneer we het centrum van Stokrooie binnenwandelen vinden we de tekens terug, een verkeersbord waarschuwt hier voor overstekende eendjes. We bereiken snel de kerk waar we ook de auto terugvinden. Vooraleer we huiswaarts rijden genieten we vanaf de bank aan de kerk nog even van een stuk fruit in het laatste streepje zon! Prachtige etappe, maar zó druk vandaag. Wanneer we ’s avonds foto’s zien van ‘aanschuivende mensen’ bij de laddertjeswandeling in Rochehaut beseffen we dat het op ons GR5 parcours nog héél rustig was…
Conclusie:
We hadden een beetje schrik voor deze etappe omdat we al hadden gelezen dat het stuk rond Lummen niet mooi zou zijn. Nu is het stuk asfalt ter hoogte van de industrie en de E313 inderdaad saai en een beetje te lang maar nadien volgt de GR5 echt een heel mooi parcours door de Vijvers van Terlaemen naar de Kluis van Bolderberg en door domein Bovy. Voor je het weet sta je terug aan het Albertkanaal. Wat ons betreft: geslaagde wandeling!
Praktische info:
- Begin- en eindpunt zijn goed bereikbaar met openbaar vervoer. Het eindpunt is aangesloten op het Hasseltse stadsbusnetwerk. Zelfs op zondag heb je veel bussen. Daarom kan je ook op elke dag van de week gemakkelijk van Stokrooie Kerk naar Lummen Opworpstraat. Je neemt bus H21 richting Spalbeek tot halte Spalbeek de Gaer. Daar kan je een paar minuten later overstappen op lijn 91 richting Hulst. Op weekdagen doe je er 55 minuten over, in het weekend maar 37! Op zondag is het eerste vertrek pas mogelijk om 11u41! Controleer de dienstregeling op de site van de Lijn.
- Je kan gratis parkeren aan de kerk van Stokrooie, de bushalte ligt pal tussen de parkings! Aan het beginpunt parkeren is iets lastiger, daar kan het enkel in de berm in een van de aanpalende straten.
- Als je graag wat meer kilometers in de benen hebt kan je eventueel doorstappen tot Hasselt centrum. Zo ontstaat er een stevige dagstapper van 24 km die ook goed met openbaar vervoer te regelen is.
- Bevoorrading is mogelijk in de Spar in Bolderberg. Die ligt langs het GR traject na ongeveer 14 kilometer stappen.
- We passeerden heel wat gesloten horeca. In betere tijden kan je na 4 km terecht in frituur Speedy. Iets verder, in Viversel is er eetcafé Barnoe of café de Bierstal aan de kerk. Na 11 km stappen passeer je in Bolderberg, keuze genoeg hier! Bijvoorbeeld: ’t Bolderke, Bistro Bovy of Bistro Prêt a gouter. Aan het eindpunt kan je voor een frisse pint terecht in Café Entree Stokrooie.
Kaart:
GR5 Etappe 18: Lummen – Stokrooie
Profiel
Weeral een mooi verslag. Het is inderdaad ergerlijk dat fietsers rijden waar het niet mag. Het probleem is dat er blijkbaar geen enkele pakkans is!
GRoeten
Bedankt voor je reactie Ivan. Fijn dat je het alweer gelezen hebt. Tja, het is niet zo dat we er ons heel erg aan sturen, iedereen moet van de natuur kunnen genieten hé. Het is gewoon jammer dat men de paden niet altijd kan respecteren. Vaak resulteert dat in het afsluiten van de paden voor iedereen. In Bolderberg was het plankenpad totaal niet geschikt voor fietsers, maar hier ging het om jeugdige mensen 🙂
GRoeten