GR 5 Etappe 20B: Genk – Zutendaal

Afstand (GPS): 14,3 km (incl. 0,3 km aanloop)
Afstand (gepland): 13,9 km

Stijgen: 167 meter
Dalen: 108 meter
Tijd: 10:35 – 17:30
Gemiddelde snelheid: 2,1 km/h
Onverharde paden: 42 %

Leeftijd Paulien: 4 jaar
Paulien wandelde zelf: 10,6 km (3 + 3,7 + 3,9)
Leeftijd Marie: 2 jaar
Marie wandelde zelf: 5,2 km (1,5 + 2,5 + 1,2)
Leeftijd Leon: 4 maanden

Hoogteprofiel (let op de schaal)

Vorig jaar in juli lieten we met z’n vieren de GR 5 achter in Genk, meer bepaald aan het kapelletje van Onze-Lieve-Vrouw van Banneux. Ah ja, die muggen, it’s all coming back. Het is eind februari en we staan met z’n vijf klaar aan de bushalte aan de kerk van Zutendaal. Vol goede moed beginnen we er opnieuw aan. Het plan is om de bus te nemen van 9:38. Een snelle overstap in Genk moet ervoor zorgen dat we om 10:12 aan de Prenuptia kunnen uitstappen om daar onze etappe te starten. Tot daar de theorie. Zoals steeds staan we mooi op tijd aan de bushalte met onze kroost, ze staan te popelen om de bus te nemen. Maar het vertrekuur nadert… gaat voorbij… er komt geen bus, de app geeft geen realtime informatie over onze bus, maar wel van de volgende. De volgende bus G7 zal stipt arriveren om 10:11. Wat zijn de opties? Naar het beginpunt rijden en straks de bus nemen? Niet echt, we beslissen dan maar om te wachten. Hoewel er helder weer was voorspelt, is het nog betrokken en koud. Wanneer we een half uur hebben staan rillen komt er een bus. Dat zal de G7 wel zijn… Nee, toch niet. Onze bus komt aangereden met 30 minuten vertraging. De chauffeur probeert zijn best te doen om wat vertraging in te winnen, maar onze aansluiting zijn we toch kwijt… Of niet, want in de app staat buslijn 1, onze aansluiting, ineens aangeduid met 30 minuten vertraging. Er rinkelt een klein belletje en inderdaad: onze bus moet ook de volgende rit verzekeren. We kunnen met andere woorden blijven zitten en ons wandelavontuur uiteindelijk met slechts 20 minuten vertraging aanvatten. Een geluk bij een ongeluk, al was het handiger geweest dat we op voorhand geweten hadden dat de volgende rit met dezelfde bus zou gebeuren. Bij de TEC wordt dit trouwens weergegeven op de website. Een heel verhaal om erin te vliegen dus, maar om 10:35 zijn we eindelijk weer op pad op de GR5. Leon en Marie gaan in de rugzak en Paulien gaat stappen. Er staat straks zowaar een beloning op het programma als de meisjes flink stappen: een bezoek aan ‘het restaurant’…

Wachten... en maar wachten
Joepi, aangekomen!

We stappen heel even over asfalt en betreden dan opnieuw het Natuurreservaat de Maten, deze keer zonder vervelende muggen. Een heel ander zicht zo in de winter, maar ondertussen klaart het open en zorgt het zonnetje voor mooie taferelen. De grond is nog lichtjes bevroren, dat maakt het stappen hier veel gemakkelijker. Tussen twee vijvers door houden we de voeten droog. Wanneer Paulien een heuveltje opmerkt is ze vertrokken en wil ook Marie haar achterna. Papa mag zijn rug dus even laten rusten. De meisjes gaan steeds actief op zoek naar de rode en witte streepjes, ik moet toegeven dat ze die vaak sneller dan ons opmerken. We slingeren verder door het gebied en volgen enkele lokale wandelingen, hierdoor passeren we toch ook redelijk wat volk. Aangekomen aan de Slagmolen is het tijd voor Leon om te eten, ook Marie is moe. We willen ons nestelen op de picknick bank want het café in de molen is duidelijk al lang gesloten. Maar volgens Google Maps zou er wat verder een café zijn, toch maar even doorstappen. Jawel hoor, de zaak is open. We mogen er zelfs onze boterhammen opeten. Wat hebben we de horeca gemist! Aangezien de meisjes flink gewandeld hebben, belonen we ze met fruitsap!

Doorheen het natuurreservaat de Maten
We houden de voeten droog
Wij wandelen over de heuveltjes
De Slagmolen

Nadat we allemaal op krachten zijn gekomen is het tijd om met de hele bende verder te gaan. Marie mag opnieuw in de rugzak en Paulien gaat verder stappen, al is dat niet meteen met het nodige enthousiasme, maar ze mogen straks wisselen. We gaan onder de spoorlijn en stappen verder door de wijk Nieuw-Termien. We laten een speelpleintje links liggen, tot groot verdriet van Paulien, en stappen dan onder de N76 door. Een minder stukje GR 5, maar al snel betreden we het bos van de Melberg. We winnen vandaag trouwens wel wat hoogte en dat merken we. Paulien stapt flink door en zoekt steeds de juiste weg. Aan de wandelboom, waar de stadvariante afsplitst, mag ze op de foto. In het bos wordt duidelijk dat de storm hier ook zwaar heeft toegeslagen, diverse bomen liggen nog op het wandelpad. We verlaten het bos en stappen over een weg door de wijk Langerlo. Opnieuw een saaier stuk en dat merken we aan Paulien, die veel motivatie nodig heeft om verder te stappen. Met zicht op de voormalige elektriciteitscentrale dalen we terug af. Door een Turkse bruiloft zijn we even afgeleid en missen we een afslag, maar we maken onze fout snel goed en bereiken de kapel van Langerlo. Die is zowaar open en we besluiten om even een kijkje te nemen. Ze is heel mooi onderhouden, een kaarsje aansteken bewaren we echter voor straks in Wiemesmeer.

We beklimmen de Melberg
Daar is de wandelboom van Genk
Op weg naar Langerlo
De kapel van Langerlo

We laten de bebouwing opnieuw even achter ons en starten met de ‘beklimming’ van de Lessenberg. Paulien heeft er even genoeg van en we besluiten om Marie nu te laten stappen. Onze grote meid mag nog even in de rugzak, wat is ze groot en zwaar geworden. Een heel gewicht om te dragen. Marie geeft een handje en begint flink te stappen. We passeren de VRT zendmast en dan gaat het op en neer tot aan een tennisclub. Via een smal paadje langs een mooie boomhut bereiken we terug de bewoonde wereld. Paulien is ondertussen in slaap gevallen en snurkt er zelfs op los. Even gaan we door een woonwijk en nadien brengt een smalle weg ons tot bij de N750, oftewel de Oosterring. Een 4 baansweg zonder zebrapad oversteken is best een onderneming. We betreden de bossen van Kattevennen, maar helaas moeten we toch nog even de toegangsweg tot Bloso Centrum Kattevenia volgen. Net iets te veel verkeer voor zo’n bosrijke omgeving. Een mooi pad door het bos wat leuker geweest. We betreden het domein en Paulien wordt net wakker. We nestelen ons op een bankje in het zonnetje om ons fruit op te eten, maar het blijkt toch wat te koud om Leon daar eten te geven. Aangezien de manege een café heeft beslissen we om toch iets te gaan drinken. Een thee en een warme chocomelk later en nadat Paulien en Marie de paardjes geïnspecteerd hebben, is het tijd om verder te gaan. We verlaten het domein langs de skischans, blijkbaar een oefenparcours. Via een bosweg trekken we het domein Kattevennen verder in. Helaas is de bosweg herschapen in een modderpoel met her een der een opgehoogd stuk zand dat dan weer inzakt. Duidelijk sporen van bosbouw, maar voor Paulien maakt dit het stappen er niet gemakkelijker op. 

Uitzicht vanop de Lessenberg
Ook Marie stapt heel flink verder
Skischans
Modderige bosweg

Aan een open heide kiest de GR 5 gelukkig voor een smaller pad. Paulien vindt het weer leuk, want ze huppelt van de ene boomstronk naar de andere. Eigenlijk is het voor haar een grote Multi Move. Wanneer we onder de hoogspanningsleiding stappen komt ze tot de conclusie dat haar stem extra luid weerklinkt door de brandgang. Zo bereiken we snel Beversteweg en nemen we een kijkje in de Lourdesgrot van Wiemesmeer. De meisjes mogen allebei een kaarsje aansteken, Paulien merkt een kaartje met een foto van baby op en zegt dat ze het heel erg vindt dat de baby is gestorven. Ze vraagt zich af hoe zoiets kan… geen gemakkelijke vragen. Het Mariapark is verder heel mooi onderhouden trouwens. De stadvariante is er inmiddels ook weer bijgekomen en we stappen verder over een asfaltweg naar de N730. Die steken we over en we volgen even het fietsroutenetwerk. Paulien is moe gestapt en we beslissen om Marie de laatste 1,5 km te laten wandelen zodat Paulien terug kan rusten. Marie heeft ook wat aanmoediging nodig, maar ze stapt flink verder. Het blijft echt een hele onderneming met 3 kinderen. We volgen nog heel even een pad door het bos maar stappen dan al snel door een woonwijk. Paulien merkt vanuit de wandeldrager een blote meneer op in een huis, zelf zien we (gelukkig) niks. Ongelooflijk wat kleuters allemaal opmerken. Wanneer we de N77 bereiken vinden we onze auto terug en zit dit stukje GR 5 er ook weer op. En Leon, die hebben we amper gehoord, dat ging gewoon weer supervlot. De meisjes hebben hun beloning méér dan verdiend! Het restaurant waar ze zo naar uitkijken wordt de Lunch Garden in Hasselt. Een kinderhand is zo gevuld!

Als ze maar kan klauteren
Hier kan ik hard roepen
De Lourdergrot van Wiemesmeer
Een kaarsje aansteken hoort erbij
De laatste loodjes

Conclusie:

We hadden een beetje schrik om deze etappe te stappen vanwege het toch wel verstedelijkt karakter rond Genk. Dat blijkt al bij al goed mee te vallen. Er zitten best aangename stukken in om te stappen en de regio is groener dan je denkt. De Maten blijft een prachtig natuurgebied en ook de ‘bergen’ zijn leuk om doorheen te stappen. Er zijn natuurlijk wel lange stukken over asfalt die dan weer iets minder zijn. Al bij al, een aangename etappe met voldoende horeca en afwisseling.

Praktische info:

  • Begin- en eindpunt zijn bereikbaar met het openbaar vervoer. We namen bus 45 aan het eindpunt, aan de halte Zutendaal Kerk. Via een overstap aan het station van Genk geraak je zo weer bij de bushalte Genk Berebroek via de lijn 1. Tijdens het weekend dien je volgens de site ook over te stappen, maar in realiteit is het dezelfde bus die verder rijdt naar Hasselt, of dit op weekdagen ook zo is weet ik niet. Controleer steeds de dienstregeling op de site van de Lijn. Deze verbinding rijdt om het uur. Er zijn ook nog andere verbindingen mogelijk, maar dit was voor ons de interessantste.
  • Je kan niet lang parkeren in Zutendaal aan de kerk, je moet overal een blauwe parkeerschijf leggen. Wij parkeerden langs de Hoogstraat, vlakbij de GR5. Dat was geen blauwe zone. In Genk kan je eventueel parkeren op een van de parkings bij de winkels of in een van de straten.
  • Het was de bedoeling om deze etappe te laten starten in Bokrijk, maar omwille van de kinderen hebben we ze opgesplitst. Wil je langer stappen, dan kan je beter beginnen in Bokrijk. Je stapt dan een mooie 20,2 km tot Zutendaal.
  • Bevoorrading is mogelijk aan het beginpunt. Er ligt een Albert Heijn langs de Hasseltweg. Onderweg kom je, na 3 km een bakker tegen. Aan het eindpunt in Zutendaal, kan je mits wat afwijken van het traject terecht in de Carrefour.
  • Je komt best wel wat horeca tegen!
    • Na 2,5km: Café De Schom. Hier hebben we zelf wat gedronken. Aanrader, heel vriendelijk, we mochten er onze boterhammen ook opeten. Geen luiertafel, maar dat mocht gerust gebeuren op een andere tafel.
    • Na 6,5km: Sporthal Tennisdal. Vanaf het GR5 pad staat er een bord naar de cafetaria.
    • Na 8,5km: Taverne Kattevenia. Ook hier hebben we iets gedronken. Prima zaak, ook eet mogelijkheden. Verluiermogelijkheden voor baby’s.
    • Na 11km: Brasserie Lindenhof, vlabkij de Lourdesgrot van Wiemesmeer.

Kaart:

Lijst   

Informatie
Klik op de knop of het element op de kaart om er informatie over te zien.
Lf Hiker | E.Pointal contributor

GR5 Etappe 20B: Genk – Zutendaal   

Profiel

50 100 150 200 5 10 15 Afstand (km) Hoogte (m)
Geen hoogtegegevens
Naam: Geen gegevens
Afstand: Geen gegevens
Minimale hoogte: Geen gegevens
Maximale hoogte: Geen gegevens
Hoogtemeters (stijgend): Geen gegevens
Hoogtemeters (dalend): Geen gegevens
Duur: Geen gegevens

4 Responses

Een reactie achterlaten op put rony. Reactie annuleren

Your email address will not be published. Required fields are marked *