Afstand (GPS): 10,7 km
Afstand (gepland): 10,6 km
Stijgen: 133 meter
Dalen: 122 meter
Tijd: 9:40 – 13:50
Gemiddelde snelheid: 2,6 km/h
Onverharde paden: 53 %
Leeftijd Paulien: 5 jaar
Paulien wandelde zelf: 8,7 km
Leeftijd Marie: 3 jaar
Marie wandelde zelf: 5,5 km (3,5 + 2)
Leeftijd Leon: 12 maanden
Hoogteprofiel
Een stralende zomerdag eind oktober… Dat vraagt gewoon om een herfstwandeling! Normaal waren we met de kinderen naar K3 gaan kijken in Plopsa Indoor Hasselt, maar dat optreden ging last minute niet meer door. Na het juist zetten van de verschillende uurwerken vertrekken we al om 8u30 richting Wonck. Kleine kinderen en klok verzetten, het gaat niet goed samen. Ik laat vandaag mijn fiets achter aan het eindpunt van de wandeling, op een kruispunt aan de Ferme La Petite Pommerie. Fiets goed op slot, vastgemaakt aan de enige paal langs de weg, zetten we onze reis verder naar Kanne. We parkeren op de parking aan het Albertkanaal, die loopt trouwens al aardig vol. Bijna elke auto is voorzien van fietsdrager. We laten de kinderen even uitkuren in het speeltuintje en zijn vervolgens klaar voor het vervolg van de GR 5. Eerst moeten we terug naar de N619 waar we op de brug de tekens weer oppikken. Met een gloednieuw (oud – uit 2009 al) boekje in de hand hebben we er zin!
We steken over om aan de linkerzijde verder te stappen, maar de tekens sturen ons meteen weer naar de overkant. Dit moet toch wel de enige brug in België zijn met een zebrapad óp de brug. We stappen verder over het Albertkanaal en nemen de trappen naar beneden. We gaan richting een berg, die we niet moeten beklimmen, maar stappen nu echt wel de laatste meters in Vlaanderen door een woonwijk ‘Avergat‘. Wanneer de straat overgaat in Rue Avergat weten we dat we in Wallonië zitten. Het gaat even langs de N619, maar al snel worden we naar een rustige veldweg gestuurd. Paulien en Marie inspecteren de lokale flora en vooral de restanten van de paardenbloemen zijn interessant. We wandelen in de vallei van de Jeker verder tot aan een bruggetje, we passeren daarbij een enorm grote horecazaak. Achteraf komen we er pas achter dat we vlakbij het fort van Eben Emael waren. Helaas dus helemaal vergeten om daar even te gaan kijken. De kinderen hun oog valt op het speeltuintje en ze mogen zich opnieuw eventjes uitleven.. We stappen verder en Marie vindt het enorm grappig dat er een drolletje op een bord staat waar iemand zijn voet gaat inzetten.Een smal pad lang de Jeker brengt ons naar de biotoop de la Guizette. Vanaf hier hebben we een mooi zicht over het hoger gelegen Emael.
De kinderen die stappen gedwee verder, want een smal pad met draaihekjes nodigt uit om te wandelen. We steken de Jeker over en stappen nu verder over de bedding van de voormalige tramlijn 484 Kanne – Glons. Pas wanneer de weg doodloopt valt pas echt op dat hier ooit een tram heeft gereden. Inmiddels is het een populair fietspad, voorzien van enkele zitbanken. Ideaal voor ons om even te stappen en wat fruit te eten. Na het fruit is het tijd om Marie in de wandeldrager te laten rusten. De GR 5 volgt gelukkig een parallel, lager gelegen onverhard pad met zicht op paarden en weides. De kerk van Eben komt in zicht en we stappen opnieuw verder over het fietspad. Waarom de GR hier niet verder gaat over de oude, onverharde trambedding in ons een raadsel want het kan perfect. Maar we blijven trouw de markeringen volgen, maar het is toch zeker een trajectwijziging waard omdat je nu op het fietsroutenetwerk stapt.
We steken opnieuw de drukke N619 en wandelen even door enkele woonwijken van Eben. Het ene moment stappen we nog tussen gesloten bebouwing en wanneer we onder de brug doorwandelen zitten we midden in’t groen. We krijgen de toren van Eben-Ezer in ons vizier. Samen met de kinderen proberen we te raden om welke dieren het zouden zijn. We denken olifanten, paarden en vogels… Volgens Wikipedia gaat het om gevleugelde exemplaren van een stier, een leeuw, een adelaar en de mens, tja met wat verbeelding. Het is een imposant gebouw en museum dat toch wel wat volk trekt. We stappen verder en stijgen stilaan. We krijgen een enorm uitzicht over Limburg en wanneer we achteromkijken zien we nog net de schoorsteen van de ENCI en d’n Obeservant. Paulien is het stappen stilaan beu, ze heeft er nu ook al zelf meer dan 7 km opzitten. We beloven dat we de eerstvolgende zitbank stoppen om te eten en te rusten, maar weten eigenlijk dat die er pas over 1,5 km zal zijn. Wanneer we helemaal boven zijn ruilen we het brede pad terug in voor een smal afdalend pad, Paulien heeft er meteen terug zin in. Ze zoekt de juiste weg voor ons en voor we het weten stappen we door de straten van Wonck. We verlaten echter snel de bebouwing om heel mooi smal pad langs de Jeker te volgen. Paulien is echt moe, maar haar geduld wordt beloond, de zitbank komt in zicht.
We laten de eerste bank echter voor wat ze is, want die staat tussen de netels. De tweede bank, slechts honderd meter verder is ideaal! Daarvoor mogen we eerst nog over een idyllisch bruggetje. We genieten in de laatste zonnestralen van onze boterhammen. Ook Leon smikkelt er op los, gelukkig vallen de wandelingen ook bij hem in de smaak. Na de pauze mag Paulien gaan rusten en gaat Marie verder stappen. We spelen het spelletje “ik zie, ik zie, wat jij niet ziet”. Maar Marie verklapt steeds wat ze ziet. We steken de N609 over en gaan opnieuw klimmen, het pad wordt smaller en stijgt nadien minder fel door. Marie stapt flink door en blijft overal op ontdekking gaan en vraagt wat er in de betonnen put zit. Als papa zegt “niks”, dan zegt ze: “er zitten bladeren in, jij wist het niet, ik wel”. Een 3 jarige zal altijd de waarheid vertellen. Het laatste stukje rechte weg geeft ons nog een zicht op Wonck en daar staat mijn fiets alweer te pronken. Ik fiets in een klein half uurtje terug naar Kanne om de auto op te pikken en Kim die wandelt ondertussen met Paulien, Marie en Leon naar de bushalte. Einde van een geslaagde wandeldag en alweer wat dichter bij Nice.
Conclusie:
We hadden eerlijk gezegd een beetje schrik dat deze etappe ging tegenvallen, omdat het saai en eentonig zou zijn, maar niets is minder waar. Het percentage asfalt ligt rond de 50%, maar er is veel variatie, je stapt over enkele leuke paadjes langs de Jeker en de hoogteverschillen zorgen voor een afwisselende etappe. Het kan hier modderig zijn maar wij hadden er totaal geen last van.
Praktische info:
- Begin- en eindpunt zijn niet te bereiken met openbaar vervoer. Deze etappe kan je enkel met de fiets of twee auto’s organiseren. Indien je de etappe zou stappen tot Visé dan kan je wel openbaar vervoer gebruiken. Bus 39B van De Lijn rijdt op bepaalde tijden van Visé Place des Deportes naar Kanne Statieplein. Dit is heel beperkt, kijk de dienstregeling dus goed na op de site.
- Het is mogelijk om gratis te parkeren in Kanne. Er is plaats op het plein aan de bushaltes, maar ook onder de brug en dit aan beide oevers. Aan het eindpunt kan je parkeren in de berm.
- Volgens de planning zouden we deze etappe tot Visé stappen, een goede 23 km. Met de kinderen zijn we genoodzaakt om elke etappe voorlopig op te splitsen.
- Bevoorrading kan enkel in Kanne in de nachtwinkel.
- Horeca is mogelijk in:
- Kanne, bij vertrek. Hier is o.a. Café Equador
- Na 2,2 km in Emael: Moulin Loverix, een pannenkoekenrestaurant. Gelegen vlakbij het fort.
- Na 5 km in Eben: café A Vi Eben. Je moet hiervoor wel even afwijken van de route.
Kaart:
GRP5 Etappe 23A: Kanne – Wonck
Profiel
En zo ben ik weer bijna helemaal bij 🙂 Bedankt.
Graag gedaan 🙂