Afstand (GPS): 12,2 km (incl. 0,3 km afloop)
Afstand (gepland): 11,9 km
Stijgen: 332 meter
Dalen: 240 meter
Tijd: 09:35 – 14:50
Gemiddelde snelheid: 2,3 km/h
Onverharde paden: 66 %
Leeftijd Paulien: 5 jaar
Paulien wandelde zelf: 12,2 km!
Leeftijd Marie: 4 jaar
Marie wandelde zelf: 7,9 km (5,9 + 2)
Leeftijd Leon: 17 maanden
Hoogteprofiel
De lente blijft helaas nog wat uit, maar we kunnen nog wat training gebruiken voor onze wandelvakantie in Tenerife, tijd dus om de wandelschoenen opnieuw aan te trekken. We kiezen voor de GR 5 en de voorziene etappe wordt opnieuw in 2 geknipt om het voor de kinderen ook interessant te houden. Na het nodige speurwerk hebben we een goede busverbinding gevonden op 300m van het GR pad. We parkeren de auto langs de weg ter hoogte van de bushalte die vlakbij het hoge viaduct van Cheratte ligt. Als je over de E40 rijdt zie je dit viaduct liggen wanneer je vanuit Luik aan de klim naar Verviers begint. We hebben maar een paar minuten speling en de bus arriveert ook nog eens 4 minuten te vroeg, het was dus maar een nipte deze keer. De bus kent een redelijke bezetting en 20 minuten later stappen we alweer af aan het station van Visé. De meisjes herkennen onmiddellijk de brug over de Maas en zijn klaar om er weer in te vliegen.
We laten de drukte achter ons en volgen een smal voetpad tussen de stad en de spoorlijn. Via enkele trappen dalen we af tot aan het prachtige gemeentehuis van Visé. Helaas kan je daar geen foto van trekken zonder dat er een auto bij op staat. We worden ondertussen ingehaald door een koppel met 2 hondjes en vermoeden dat ze ook de GR 5 stappen. Wanneer we het voetpad verlaten beginnen we meteen te klimmen naar de Kapittelkerk van Sint-Martinus en Sint-Hadelinus. Paulien en Marie willen om ter eerst boven zijn, zoals steeds eindigt dat voor een van de twee in mineur en dus komen er even tranen. Aan een rotonde steken we de N653 en de N604 over en stijgen we verder, opnieuw via trappen. Ditmaal tot bij een begraafplaats waarvan de ingang voorzien is van een prachtige Loretokapel. Paulien heeft oog voor detail en merkt een zwerfsteen op. We zien opnieuw het koppel wandelaars, maar die stappen snel door. We zullen ze nadien niet meer zien. We volgen even een fietspad en bereiken nadien een plateau. Paulien begint te slabakken want het pad is nu ‘saai’: lees een lange brede veldweg. Het tempo zakt en we moeten onze trukendoos boven halen om ze te motiveren. Pas wanneer we aan de afdaling naar het gehuchtje Cronwez inzetten is de goesting er weer bij Paulien en stijgt het tempo recht evenredig.
We passeren een gedenkteken. Paulien spot natuurlijk de geocache en ze wil er absoluut iets uit nemen, maar ze moet eerst iets anders in de plaats leggen natuurlijk. Na enig denkwerk beslist ze om haar gevonden steen achter te laten en een klein spiegeltje mee te nemen, een kinderhand is gelukkig gauw gevuld. De meisjes zijn opnieuw onder de indruk van de vele maretakken en zwaaien naar de paarden. Na het oversteken van de Berwinne sluit de GR 5 aan bij de GRP 563, vorig jaar kwamen we hier van links. We stappen verder door de weide en krijgen een mooi zicht op de kerk van Dalhem en het kasteel Francotte, een instant ‘Herve‘ gevoel. Er rest ons nog een kleine inspanning, we stijgen naar het historische centrum van de stad en stappen door het poortgebouw Wichet de la Rose. Even bukken met Leon op de rug en via de trappen dalen we af naar de benedenstad, een leuk stukje GR 5. Er staan nu 4,5 km op de teller, hier wijken we dan ook even uit naar rechts om iets te gaan drinken in café Le Trou Peckét. We warmen op met een koffie en mogen van de uitbater onze boterhammen nuttigen. Na de lunch is het tijd om de benen opnieuw in te smeren en stappen we verder.
Helaas is er nog steeds geen zon te bespeuren. We volgen een smal stijgend wandelpad en komen uit aan de prachtig gerestaureerde tunnelingang van de voormalige tramlijn 466A Luik – Voeren. We volgen de bedding van de in de jaren 90 opgebroken tramlijn. Paulien wandelt goed verder en na bijna 6 km stappen mag Marie in de rugzak. Ondertussen eten de meisjes hun druiven op. We stijgen nog wat verder tot aan een boerderij en volgen dan het smalle pad langs de gebouwen. De doorgangen zijn juist breed genoeg voor onze wandelrugzakken. De rommel die 12 jaar geleden langs het pad lag, waaronder een groot fornuis, ligt er helaas nog steeds. Tussen twee weides stijgen we naar het gehucht Feneur. Via een brede asfaltweg die overgaat in een veldweg bereiken we vlotjes het dorpje Saint-Remy. Onderweg krijgt Paulien helaas een wegspringende tak in haar oog, het verdriet is groot. Gelukkig is de pijn snel weg. We steken de Rau de Bolland over en mogen opnieuw klimmen. Aan het kerkhof hebben we 8,5 km op de teller staan, tijd voor een korte pauze.
De kinderen smikkelen van de koekjes en hun fruitzakje. Tijd om het laatste stuk aan te vatten. Omdat Marie niet heeft geslapen in de rugdrager, geven we ze de keuze: ze wil stappen. We stijgen nog een beetje en meteen wil Marie toch in de wandeldrager. Helaas, dat gaat niet, de keuze was gemaakt. Vooral het ontbreken van een bank maakt het niet simpel om ze snel in de rugzak te zetten, ze zal moeten leren om voortaan goed na te denken. Met wat gemor gaan we dus verder op pad. We laten de bebouwing achter ons en dalen af naar de vallei van de Julienne. Het brede pad waarover de oude topogids spreekt is nu een beek, via een hoger gelegen (gemarkeerd) smal pad dalen we af. We volgen nu een brede bosweg die steeds de rivier volgt, dan wat hoger, dan weer wat lager. We spotten hier ook heel wat bosanemonen in bloei en komen, nu de zon er eindelijk door begint te komen, ook andere wandelaars tegen. Marie blijft zeuren en de laatste 1,5km mag ze dan ook terug in de rugzak. Ze valt meteen in slaap, Paulien blijft flink stappen. Nabij Outrewe verlaten we het bos, het pad wisselt regelmatig maar blijft stijgen en dalen. Net voordat we een weide betreden verlaten we de GR 5 en volgen we een smal verhard pad dat stijgt van 115m naar 150m. We staan opnieuw aan de bushalte waar we deze morgen vertrokken zijn! Beloning van de dag voor de kinderen is een bezoekje aan de speeltuin.
Conclusie:
We verlaten de Maasvallei en meteen na Visé is het klimmen. De paden zijn heel afwisselend en mooi, je waant je meteen in het land van Herve. Ook al is de industrie niet veraf, toch merk je daar zeer weinig van en is het aangenaam stappen in deze regio. De Berwinne, de Bolland en de Julienne zorgen voor het nodige hoogteverschil.
Praktische info:
- Begin- en eindpunt zijn vlot bereikbaar met het openbaar vervoer. Lijn 240 van de TEC verbindt de bushalte Rabosee Hoignée Carrefour met Visé Gare in slechts 20 minuten. Let op, enkel op weekdagen en op zaterdag. Controleer de dienstregeling op de site van de TEC.
- Het is mogelijk om gratis te parkeren aan de bushalte, dit kan langs de weg. In Visé kan je gratis parkeren aan het station.
- Je kan de etappe verlengen tot Ayeneux, je stapt dan 23 km. De bereikbaarheid met openbaar vervoer is iets ingewikkelder en vereist een overstap in Luik of Jupille. Via de site van de TEC of de NMBS kan je de puzzel maken.
- Bevoorrading is mogelijk in Visé. Er is een Carrefour market op wandelafstand van het station.
- Horeca mogelijkheden
- Bij de start in Visé: diverse restaurants en café’s in de onmiddellijke nabijheid van het station. Bijvoorbeeld: L’autobus, Pam Pam 2.0,…
- Na 4,5 km in Dalhem: 200m uitwijken voor café Le Trou Peckêt, aanrader wat ons betreft. Democratische prijzen, we mochten onze lunch nuttigen. Er zijn ook een frituur en een pizzeria in de buurt.
- Na 9km: 500m uitwijken naar rechts voor café restaurant Ô Bois de la Julienne. Er is ook een speeltuin gelegen aan deze vijvers.
Kaart:
GR 5 Etappe 24A: Visé – Cheratte
Profiel
´t is nie omdat ik nie altijd reageer da ik nie elk verslag lees, hè 😉. Ik sla er géén enkel over. Ik vind het heerlijk lezen.
En wat een moedige en ferme dochters hebben jullie🥰🥰.
Ben benieuwd naar Leon later.
Groetjes
Filip
Hey Filip. Dat weet ik. Heel erg bedankt voor het trouw volgen van de wandelingen. Ja Paulien en Marie doen heel goed hun best!
We zijn ook benieuwd of Leon het leuk gaat vinden, momenteel horen we hem eigenlijk nooit als we gaan wandelen, altijd content in die draagrugzak 🙂
Deze etappe maakt inderdaad ook deel uit van de GRP563 Herve tour. Ik herken de beelden en de context en we hebben er goede herinneringen aan. Wij waren natuurlijk maar met twee maar met drie klein-mannen/vrouwen erbij wordt het een serieuze onderneming. Schitterend hoe jullie het voor mekaar krijgen!
Ja klopt Paul. Omdat we de GR5 stappen wisten we dat we hier zouden passeren en daarom hebben we dit voorlopig overgeslagen voor de GRP563. Het stuk naar Ayeneux hebben we ondertussen ook gestapt, dat verslag komt eerstdaags. Dan kunnen we hopelijk de GRP dit jaar ook verder afwerken :).
Het zijn inderdaad hele ondernemingen met de kleine kinderen, maar dat nemen we er met plezier bij!