Afstand (GPS): 14,2 km (incl. 0,8 km aanloop)
Afstand (gepland): 14 km
Stijgen: 63 meter
Dalen: 23 meter
Tijd: 9:30 – 15:20
Gemiddelde snelheid: 2,4 km/h
Onverharde paden: 57%
Paulien (8 jaar) wandelde zelf: 14,2 km
Marie (6 jaar) wandelde zelf: 14,2 km
Leon (3 jaar) wandelde zelf: 12 km (8 + 4)
Hoogteprofiel
Na een rustige nacht beginnen de kinderen omstreeks 6u30 wakker te worden. Paulien moet naar het toilet en dat zorgt ervoor dat we daarna niet echt meer slapen, toch blijven we lekker snoozen in de tent tot 7u30. Vanaf dan begint de zon op te komen en wordt het buiten wat aangenamer qua temperatuur. Leon kan niet wachten en zoekt alvast een plekje in de zon om op te warmen. Hij heeft wel prima geslapen! Ondertussen koken we water voor de koffie en de thee en worden de boterhammen met choco en speculaaspasta gesmeerd. Daarna is het tijd om de tenten op te breken, we laten ze nog eventjes drogen in de zon, maar omwille van de dauw gaan ze toch nat in de zak. We zullen ze straks thuis wel laten drogen. Omstreeks 9u30 zijn we gepakt en gezakt en klaar om verder te stappen. Ook de andere kampeerders zijn aan het opruimen, om 10u moet je hier in principe weg zijn. We hebben genoten van onze overnachting en wandelen terug naar het bezoekerscentrum van ’t Vinne om daar onze drinkzakken te vullen en gebruik te maken van het sanitair, dat is gelukkig heel de dag door toegankelijk.
Nadat we ons toch maar ingesmeerd hebben tegen de zon, het gaat vandaag zowaar 27 graden worden, verlaten we het provinciedomein. We volgen eerst eventjes de weg naar Zoutleeuw om dan af te slaan en een fietspad te volgen dat ons opnieuw tot bij de Kleine Gete brengt. Hoewel het nog vroeg is moeten we opnieuw achter elkaar wandelen omwille van de vele fietsers. Het blijft jammer dat de streek GR hier zo veel gelijk loopt met het fietsroutenetwerk. Gevolg is natuurlijk dat de kinderen de wandeling voorlopig maar saai vinden en zo veel mogelijk ‘spelletjes’ met ons willen spelen. Dit zijn woordspelletjes, verhaaltjes vertellen, prinsessen raden. Leuk, maar ook best vermoeiend met al dat gewicht op onze rug. Wanneer we het fietspad inruilen voor een smal en onverhard pad neemt de motivatie bij de kinderen opnieuw toe. Al moeten we dit pad ook weer delen met de fietsers. Via een breed pad naderen we de wandelboom aan de Vloedgracht. Er ontbreekt hier wel een pijl, maar dankzij de gids weten we welke richting we uit moeten.
Onderweg komen we koeien en paarden tegen, iets verderop komen we opnieuw de appel en perenplantages tegen, maar hier werd alles al geplukt. We ruilen het fietsroutenetwerk eindelijk in voor een wandelpad. Het doet deugd om eventjes op een onverhard pad te stappen. Het duurt echter niet lang of we stappen terug op asfalt naar het volgende dorpje genaamd Bos. Hoewel er maar een paar huizen staan valt vooral de mooie Onze-Lieve-Vrouw der Zeven Weeënkerk op. We nemen uiteraard een kijkje en Leon poseert voor het altaar. Wanneer we het gehuchtje uitwandelen stappen we opnieuw over een onverhard pad, maar ook dit pad maakt deel uit van het fietsroutenetwerk. We moeten dus regelmatig aan de kant. Aan het bruggetje over de Grote Gete genieten we van bloemenweelde. De vele geraniums en zonnebloemen zijn duidelijk in trek bij de bijen. We wandelen verder en aan de voormalige spoorlijn 22 treffen we een picknick bank. Ideaal om na 6 km wandelen even te stoppen, want aan al dat gewicht moeten we toch wel wennen.
We pauzeren extra lang, zodat Leon ook voldoende kan rusten om nog een klein stukje te kunnen stappen. Na 40 minuten stappen we verder. Ik neem wat bagage over van Kim, want haar rugzak is echt wel heel zwaar. We stappen verder over een rustige asfaltweg richting het gehuchtje Terhagen. Eindelijk mogen we opnieuw over onverharde wegen stappen, wederom langs fruitplantages. Wanneer er iets meer dan 8 km op de teller staan laat Leon weten dat zijn beentjes echt wel moe zijn. De extra bagage gaat opnieuw naar Kim en Leon gaat in de rugzak, ik merk meteen het verschil! De wandelstokken helpen me gelukkig wel. Ondertussen is het ook heet geworden, ons tempo zakt zienderogen wanneer Paulien beslist om er ook nog even de brui aan te geven. Niet wanhopen, want dankzij de pluk activiteit en de speciale tractors in de fruitplantages is Paulien haar interesse weer gewekt en stappen we terug verder. Er liggen hier een hele hoop beschadigde peren op de grond, blijkt dat een van de geplukte bakken was omgevallen. Na 10 km stappen passeren we een bank. We besluiten, vroeger dan voorzien, om even te rusten in de schaduw. Dit doet duidelijk deugd bij iedereen!
Na de korte pauze vertrekken we opnieuw vol goede moed. Er volgt nu een stukje in de schaduw en dat helpt! We moeten zelfs een beetje klimmen, maar Leon, die opnieuw zelf aan het stappen is, gaat als eerste naar boven. Van het kasteel van Ransberg zien we helaas niet veel, van het dorpje evenmin. We dalen opnieuw af en volgen lange tijd een betonweg. Toch stappen de kinderen allemaal vlotjes mee. Na 1,5 km betonbaan stappen we opnieuw tussen de fruitgaarden, deze keer zijn het Doyenne peren. We steken de Hoeledensebaan over en beginnen aan het laatste stukje. Leon laat duidelijk weten dat zijn beentjes moe zijn, maar we proberen hem het laatste stukje nog te laten stappen. Na het oversteken van de Velpe komt Vroente in zicht! Aan de Heerbaan nemen we afscheid van de streek GR en vinden we onze auto terug. Amai, we zijn er geraakt. Wandelen met bagage is toch net even anders, maar wat hebben ze dat allemaal flink gedaan. Het kamperen was een hele leuke ervaring en smaakt naar meer. Omdat Paulien tijdens de wandelingen de hele tijd aan het zeuren was achter een appel of een peer, kopen we bij een fruitboer van elk nog een zakje!
Conclusie:
De streek GR trekt verder door het Hageland, maar deze keer staan er vooral fruitgaarden op het menu! De hoogteverschillen zijn nog steeds heel beperkt, maar er is al wat meer afwisseling in het landschap. Er zitten mooie wandelpaden in, al blijft het jammer dat een heel groot deel van deze wandeling samenloopt met het fietsroutenetwerk, zelfs kleine wandelpaadjes worden gedeeld met de fietsers.
Praktische info:
- Begin- en eindpunt zijn niet bereikbaar met het openbaar vervoer. Aan ’t Vinne is geen bushalte, de dichtstbijzijnde bushalte is in Zoutleeuw gelegen. In Vroente kan je gebruik maken van een flex bus, mits reservatie vooraf via de website of app. Voor onze 2-daagse bleek dit geen optie te zijn wegens geen gegarandeerde aansluiting. In Kortenaken rijdt wel een reguliere bus. Controleer dus goed wat er mogelijk is via de site van De Lijn.
- Aan het provinciedomein van ’t Vinne kan gratis parkeren. Ook in Vroente geraak je de auto wel ergens kwijt in de berm.
- Je kan deze etappe perfect combineren met de vorige. Wij hebben opgesplitst om te kunnen bivakkeren.
- Bevoorrading is niet mogelijk tijdens de wandeling!
- Horeca op deze etappe:
- Enkel aan het bezoekerscentrum van ’t Vinne kan je terecht in de Bistro.
Kaart:
SGR Hageland Etappe 11: ’t Vinne – Vroente
Profiel