GR 56 Variante Warche Etappe 2: Weywertz – Honsfeld

by with No Comment GR56

Afstand: 18,9 kilometer
Stijgen: 279 meter
Dalen: 212 meter
Start: 11u35
Einde: 16u15
Gemiddelde snelheid: 4,0 km/h
Onverharde paden: %

De laatste dag van ons weekend stond er eigenlijk een andere etappe op het programma, namelijk die van Pont naar Malmedy. Echter door een mogelijke vakbondsactie van de TEC besloten we om het zekere voor het onzekere te nemen en toch maar een andere etappe te wandelen waar we niet afhankelijk zijn van de bus. Aangezien we de fietsen toch mee hadden was etappe 2 van de Warche variant een goed alternatief. Dankzij de RAVeL’s is fietsen (zonder batterij!) naar het startpunt een fluitje van een cent.

De rit van Vielsalm naar Honsfeld duurt ongeveer 45 minuten. Voor deze etappe is een andere uitvalsbasis dus interessanter, maar het is wel een mooie rit over kleine wegen. Om 10u30 parkeren we de auto aan het schooltje van Honsfeld. Hier is voldoende plaats om te parkeren. De straat heeft volgens Google Maps geen naam, het is een zijstraat van de hoofdweg genaamd ‘Honsfeld’. Doe hier je werk maar eens als postbode of koerier…

Om 10u45 vliegen we erin. De RAVeL staat aangegeven vanaf de parking en in geen tijd rijden over de oude Vennquerbahn. We dalen af van 522 meter naar 457 meter, een hele aangename fietstocht. Een kleine 50 minuten later hebben we de 14km gefietst en staan we weer in Weywertz waar we de eerste dag onze etappe hebben beëindigd. We maken onze fietsen goed vast aan de houten leuning van de Vennbahn.

Goed aangekomen na een fijne fietstocht! Heerlijk fietsen over de RAVeL.
De fietsen hangen goed vast.

Vol goede moed beginnen we om 11u35 te wandelen. Tijdens onze fietstocht kwamen we een mooie picknickplaats tegen langs de Vennbahn. We is maar een paar honderd meter wandelen tot daar en aangezien het toch al bijna middag is besloten we om hier Paulien eten te geven en zelf ook wat te eten. We hadden Paulien haar eten die morgen nog opgewarmd in het huisje en het was nog voldoende lauw om zo direct te eten. Na het eten komt er een dikke lach op Paulien haar gezicht en dan is het ook voor ons tijd om verder te wandelen. 

We stappen nog heel eventjes over de Vennbahn, maar verlaten die snel voor een iets grotere asfaltweg. Na een blik op de kaart zie ik dat er inderdaad helaas geen alternatieven zijn. De oude topogids beschrijft hier trouwens een heel ander pad via Nidrum, dat heeft natuurlijk alles te maken met het feit dat er in 2000 nog sporen lagen op de Vennbahn en Vennquerbahn en daarover kon met niet wandelen. Het huidige traject maakt dus meer gebruik van deze oude spoorlijnen. Na een dikke kilometer asfalt en het oversteken van de Warche kiest onze GR terug voor een aangenaam bospad. Hier passeren we maar liefst 3 rustbanken. Ons bospad wordt terug breder om nadien uit te komen op en kleine asfaltweg vanwaar we een heel mooi uitzicht hebben over de hoger gelegen Vennquerbahn. Dat wordt klimmen!

Het heeft gesmaakt en we zaten lekker uit de wind!
Na een kilometer asfalt wandelen we over een mooi bospad.
Ook vandaag is de Warche onze leidraad.
We gaan moeten klimmen. In de verte de hoger gelegen Vennquerbahn.

Inderdaad, na een korte stevige klim wandelen we in een rechte lijn over de Vennquerbahn naar Butgenbach. Net voor het mooie viaduct dalen we af naar de drukke N647. We wandelen onder het prachtige viaduct door. Het oude traject kwam van het centrum van Butgenbach, de huidige GR56 laat dit links liggen, wil je bevoorradingsmogelijkheden dan zal je moeten afwijken van het traject. Na een korte stukje langs de drukke weg kiezen we voor een smal pad naar de Warche. Borden waarschuwen ons dat de rivier hier plots uit zijn oevers kan treden door de dam, gelukkig hebben we hier geen last van want we bereiken zonder veel moeite het bruggetje. We staan terug voor een korte stevige klim. Onze inspanning wordt enigzins beloond wanneer we zicht krijgen over het meer van Butgenbach. Hier hebben we een stukje moeten terugwandelen omdat Paulien haar muts kwijt was, gelukkig was dit maar een paar honderd meter.

De volgende kilometers volgt onze GR de lokale ‘Rund um den See’ wandeling. We wandelen eerst nog over de stuwdam, beneden zien we de elektriciteitscentrale alsook de Warche. Het blijft toch imposant om over zo’n stuwdam te wandelen. Deze is bijzonder mooi aangelegd en ook autovrij. Na het oversteken van het meer wandelen we steeds verder langs de oevers, soms wat verder af, soms wat dichterbij. Er zijn in ieder geval voldoende banken aanwezig. Het is een lang stuk, maar het wordt zeker niet saai. In geen tijd wandelen we enkele kilometers, het pad wandelt echt aangenaam.

Naarmate we meer naar het einde van het meer wandelen wordt het gebied drassiger, maar diverse vlonders helpen ons om er probleemloos door te geraken. Net voor het oversteken van de Holzwarche, een andere rivier die in het meer uitmondt, komen we aan een GR splitsing. Wij blijven de variante volgen richting Honsfeld. Vroeger liep de variant rechtdoor richting Wirtzfeld en Krinkelt om daar aan te sluiten op het hoofdtraject van GR56. Dit stuk is nu een verbindingsstuk geworden, de huidige variant volgt de Warche gewoon verder. 

We wandelen nog heel even langs het meer om er dan definitief afscheid van te nemen aan de Tollersheide. We naderen opnieuw de spoorlijn die gelijk loopt met de Warche. Het is wederom een heel moerassig gebied en dit zal zo blijven tot in Honsfeld vandaar dat we op een redelijke afstand van de rivier wandelen. Via een oude tunnel wandelen we onder de spoorlijn door om dan via een veldweg opnieuw te stijgen. Deze weg wordt uiteindelijk een asfaltweg die ons naar het centrum van Büllingen voert.

We steken hier de drukke hoofdweg over om dan snel de rustigere wegen op te zoeken. Voor bevoorrading is het even afwijken van de route. Wij hebben dit niet gedaan aangezien het nog maar 4km is tot Honsfeld. Via de ‘Zur Bannmühle’ steken we nogmaals de spoorlijn over en wandelen we verder langs de vallei van de Warche. Een prachtige vallei met veel groen, we genieten hier dan ook van een mooi uitzicht. Naarmate we verder wandelen begint de zon zowaar goed te schijnen, zo fel zelfs dat het echt warm begint te worden. Het is dan ook even puffen van de warmte tot we de spoorlijn bereiken. We wandelen nu in één rechte lijn naar Honsfeld. Zoals steeds volgen we de GR tekens en maken nog een kleine omweg naar links. Via de mooie brug steken we de spoorlijn een laatste maal over en wandelen we het dorpje Honsfeld binnen. De school in inmiddels gesloten en wij hebben er weer een mooie etappe opzitten.

Het was geen heel zware etappe qua hoogtemeters en ze wandelt goed door dankzij het gemakkelijk stuk langs het meer van Butgenbach. Wij hebben deze etappe gewandeld zonder extra rustpauzes, dit was zeker goed te doen.

 

GR56Etappe1Hoogte

GR 56 Etappe 1: Sankt Vith – Pont

by with No Comment GR56

Afstand (GPS): 17,7 km
Afstand (Basecamp):  17 km
Stijgen: 236 meter
Dalen: 370 meter
Tijd: 11u25 – 15u40
Gemiddelde snelheid: 4,2 km/h
Onverharde paden: 42%
Leeftijd Paulien: 13 maanden

Hoogteprofiel

GR56Etappe1Hoogte

Etappe overzicht op NGI kaart 1:50.000

GR56Etappe1

Om het niet te zwaar te maken starten we onze 2e wandeldag van het weekend met de 1e echte etappe van GR56. Er staan vandaag slechts een 17-tal kilometer met beperkt aantal hoogtemeters op de planning. Een welgekomen afwisseling na de toch wel zware etappe van gisteren. Vanaf Center Parcs is het slechts 20 minuten rijden tot de bushalte van ‘Chapelle’, gelegen in Pont. Wat een slaperig dorpje. Af en toe rijdt hier eens een auto over de N660, maar het is eigenlijk een rustige weg. Vrij stipt arriveert de – op 1 persoon na – lege TEC bus naar Burg Reuland. Erg jammer dat ook deze bus bijna geen bezetting heeft. Ik vraag me soms af hoe lang deze bussen nog zullen rijden… Voor ons zou het een ramp zijn in ieder geval. Onze wandelingen in Wallonië staan en vallen met het openbaar vervoer. We komen tijdig aan in Sankt Vith en we stappen samen met de andere passagier af aan de halte ‘Vielsalmer Strasse’. De bus rijdt leeg verder naar Burg Reuland…

Zoals steeds parkeren we de auto aan het eindpunt. De Bushalte in Pont.
We starten in het drukke Sankt-Vith. We wandelen heel even langs de hoofdweg.

Om 11u25 kunnen we dan starten. De wit-rode tekens merken we meteen op aan rotonde. We wandelen dan heel even langs de drukke N62 maar wisselen deze al snel om voor een rustige weg. Het is wel op asfalt, maar we komen slechts 1 auto tegen. De Hünniger Weg stijgt naar de N670 die we oversteken. Vanaf hier gaat het opnieuw verder over een rustige weg. We genieten van de mooie uitzichten over de velden. In de verte weerklinkt het lawaai van de E42. Voor we het weten, wandelen we al door het kleine gehucht Ober-Emmels en onder de E42 door. Vanaf nu kan de rust beginnen. We passeren een werf waar enkele Vlamingen aan een huis werken. Het lijkt me een mooie regio, maar zo afgelegen. Toch zijn er nog veel Vlamingen die de taalgrens oversteken of een 2e verblijf zoeken in het groen.

Het eerste stuk wandelen we over asfalt met uitzicht over velden en weiden.
Na een poosje is het toch tijd voor het eerste onverharde pad.

GR56 zweert voorlopig nog steeds trouw aan asfalt maar ter hoogte van enkele windmolens gaan we dan toch het veld door. Na een korte klim wandelen we plots door een bos. Tot hier waren het steeds weiden en velden. Wanneer we helemaal boven zijn, zien we ineens een skihutte (voortaan toch maar de topogids sneller raadplegen). Het ziet er gesloten uit maar het is gelukkig geopend. Ideaal, want het is inmiddels 12u30 en ons Paulien is net wakker. Aangezien het niet heel erg warm is zijn we dan ook blij dat we binnen kunnen zitten. Na het nuttigen van een Royco soepje, het geven van Paulien haar eten (er was een microgolf) en het bekijken van de impressionante collectie bierflesjes is het tijd om verder te stappen. Het hoogteprofiel leert ons dat we tot Recht zullen dalen. Tijd om ondertussen onze boterhammen te eten. Via een asfaltweg beginnen we aan de daling door het Emmelserwald. Het asfalt wordt na een kleine kilometer geruild voor mooie bospaden. Onderweg passeren we het ‘Hubertuskreuz’ en het ‘Antonikreuz’. Dit laatste is gelegen ‘An den Goldgruben’, verwijzend naar de vroegere goudwinning in de streek.

Een perfecte rustplaats.
Afdalen door het Emmelserwald

Wanneer we het bos achter ons laten genieten van een panorama over het lager gelegen Recht. Het is inmiddels 14u. We verwachten niet veel volk meer tegen te komen. De Rode Duivels spelen tegen vandaag tegen Tunesië. Wij zullen er allesinds onze wandeling niet voor laten. Even later wandelen we even samen met RAVeL 47A. Het is een beetje zoeken, maar via de kaart vinden we de plaats waar de Duitsers destijds de spoorlijn van Vielsalm naar Born hebben aangelegd. De bedding is in het gehucht Weishen nog net zichtbaar, de RAVeL loopt namelijk over gewone asfaltwegen.

We krijgen zicht op het dorpje Recht.
Ooit reed hier de trein... Bijna onherkenbaar.

We dalen nog steeds verder af naar het centrum van Recht. Steeds via rustige asfaltwegen. Bij het binnenwandelen van het dorpje wordt onze aandacht getrokken door bordjes met ‘Schieferstollen’ op. Ook de topogids geeft hierover geen uitleg. Na wat Googlen leren we dat dit een in de buurt gelegen mijnmuseum is. Het zal wel wat te maken hebben met de vroegere goudwinning in het bos. We vervolgen onze weg doorheen het dorpje. Enkele oude gebouwen sieren de omgeving. Voor een café moet je hier even afwijken van de route. Aan de grote rotonde volgen we dan nog even de drukke N660. Voorbij de begraafplaats beginnen we terug met klimmen. We waren het afdalen inmiddels gewoon en het is toch even puffen, vooral in het begin dan, maar eenmaal we op hoogte zijn kunnen we aangenaam verder wandelen. We volgen een half verharde weg door het Bambusch. 

Een van de oude gebouwen in Recht.
Even samen uitblazen na de klim uit Recht.

Het laatste stuk van de etappe is hiermee ingezet. Groot is onze verbazing wanneer we ineens rechtsaf gaan en de E42 zien liggen, want we hoorden hier bijna niets van. We stappen gelijk met de snelweg, wat wil zeggen dat we nog wat moeten klimmen. Volgens de kaart moeten we er namelijk over. Er blijken werken te zijn op de E42, er is slechts 1 rijstrook beschikbaar aan 70km/h. Dat verklaart waarschijnlijk het weinige lawaai. Nadat we de brug over zijn dalen we weer steil af naar de kapel van het dorpje Pont. Daar tegenover bevindt zich het lokale schooltje, dat voor de gelegenheid dient als supporterslokaal voor de Rode Duivels. Het lijkt wel of het hele dorp er aanwezig is. Nog slechts enkele meters doorstappen en we staan weer – vroeger dan verwacht – beneden aan de bushalte waar we onze auto hadden achtergelaten. Terwijl we terugrijden naar Center Parcs horen we dat de Duivels hun match aan het winnen zijn met een voorlopige 3-1 stand. Wij hebben er in ieder geval weer een mooie etappe opzitten. 

Werken op de 'drukke' E42.
We eindigen vandaag de etappe in Pont. Hier het mooie kapelletje.

Conclusie:

Het was een tocht met vooral in het begin redelijk wat asfalt. Gelukkig zijn de wegen vrij rustig en is en kan je genieten van het open landschap. De bossen voor en na Recht bieden een mooie afwisseling. Dit was zeker geen zware etappe en is dan ook goed te doen met kinderen die zelf kunnen wandelen. We kijken alweer uit naar de vervolgetappe tot Malmedy.

Praktische info:

  • Begin en eindpunt liggen rechtstreeks met elkaar in verbinding door bus 395 van TEC Liège. Bussen op weekdagen en het tijdens het weekend. Controleer vooraf steeds de juiste uren op de site van de TEC
  • Bevoorrading is mogelijk in Sankt Vith (alles aanwezig) of in Recht (beperkt). Je moet steeds afwijken van de route. In Recht kan je een bakker bereiken wanneer je aan de rotonde richting Sankt-Vith wandelt.
  • Onderweg kan je in het biermuseum iets drinken of eten. Alle info te vinden op de site. Hier kan je babyeten opwarmen in de microgolf.
  • Er is ook een café te vinden in Recht, hiervoor moet je wel afwijken van de route. Wanneer je van de Wieherterstrasse de hoofdweg van Recht bereikt ga je links naar de rotonde ipv de markering te volgen. Hier vind je dan café STIvel.
GR56WarcheEtappe1Hoogte

GR 56 Variante Warche Etappe 1: Malmedy – Weywertz

by with No Comment GR56

Afstand (GPS): 18,2 km
Afstand (Basecamp): 17,2 km
Stijgen: 629 meter
Dalen: 447 meter
Tijd: 12u40 – 17u35
Gemiddelde snelheid: 3,7 km/h
Onverharde paden: 76%
Leeftijd Paulien: 13 maanden

Hoogteprofiel

GR56WarcheEtappe1Hoogte

Etappe overzicht op NGI kaart 1:50.000

GR56 Warche Etappe 1

Wij hebben een huisje geboekt voor een weekend in Center Parcs Ardennen, gelegen in Vielsalm. Dit is onze uitvalbasis voor de eerste 3 wandelingen. Die vrijdag zijn we reeds vroeg op weg naar Weywertz. De auto-GPS wil ons weer langs smalle wegjes sturen, dan maar terug en de borden volgen. Na een rit van bijna 2 uur vinden we aan de oude overweg een plekje langs de weg. Veel plaats om te parkeren is er niet, er staan al enkele geparkeerde wagens. Het plan is om te fietsen tot Malmedy via de RAVeL. Nadat ik de fietsen van de drager heb gehaald word ik aangesproken door een man die me zegt dat die parkeerplaatsen voorbehouden zijn voor zijn tweedehandswagens. Nu lijkt het mij straf dat de berm langs de openbare weg privé domein zou zijn, maar om een discussie te vermijden vraag ik dan maar of er elders parking is. Hij stelt voor om onze auto een beetje verder aan zijn garage te parkeren, indien we langer dan 1 dag weg zouden zijn. Blijkbaar parkeren veel Vennbahn-fietsers hier dus hun wagen… Aangezien we zeker voor 18u terug zouden zijn, mocht de auto gelukkig blijven staan. Probleem opgelost. Jammer dat er niet meer parkeermogelijkheden zijn aan zo’n toeristisch fietspad.

Iets over 11u zijn we dan klaar om aan de fietstocht van 15,5 km te beginnen. Maar wat valt dat tegen! Het is nog echt koud en daar hadden we geen rekening mee gehouden. Handschoenen zouden geen overbodige luxe zijn, maar die hebben we niet bij. Het is even afzien, zeker omdat het stukje tot Weywertz station nog klimmen is. Nadien volgt wel een fijne afdaling over de Vennbahn tot Waimes en over L45 tot Malmedy. Een klein uurtje later rijden we voorbij het station van Malmedy. Temperatuur volgens GPS: 10°C en dat op 22 juni om 12u. In het vervolg toch maar goed het weerbericht volgen! Verkleumd van de koude wandelen we, na het stallen van de fietsen, naar het centrum van Malmedy. We warmen op in een tea-room en trakteren onszelf op warme chocomelk met een chocoladebroodje. Ook Paulien had het koud op de fiets, maar ze heeft het gelukkig snel terug warm en geniet van haar welverdiende opgewarmde maaltijd.

De splitsing van de Vennbahn en L45.
Het oude stationsgebouw van Waimes.

Om 12u40 is het dan echt wel tijd om te starten. Tussen de kermisattracties vinden we gelukkig snel de tekens, mede dankzij de GPX track. We lopen eerst een heel stuk samen met GR14. Het begin is trouwens pittig! Elke wandelaar weet wel wat er hem of haar te wachten staat als je een hoop kruisjes op de kaart bij elkaar ziet staan: flink klimmen langs een kruisweg. We volgen echter niet alle staties (hoeveel zijn er dat nu weer?), maar de tekens loodsen ons naar een prieel met een uitzicht over Malmedy. Het groen mag wel eens gesnoeid worden want ze belemmert het zicht een beetje. We blijven verder klimmen en wandelen toch langs de Calvariekapel op de top van de Calvarieberg. De kruisweg en het klimmen zit er dus voor even op.

Op zoek naar het startpunt tussen de kermisattracties.
GR56
Gevonden! Altijd leuk om aan een nieuwe GR te beginnen.
Het is meteen klimmen, het trapje laten we links liggen.
We wijken uit naar het belvedère. Het uitzicht valt wat tegen.

Nu volgt er een lang recht stuk door het gehucht Chôdes. De halfverharde weg wordt steeds breder en wordt uiteindelijk een asfaltweg maar met weinig verkeer. Het is zeker niet saai, na de zware klim uit Malmedy is het fijn om even door te kunnen stappen. Al wandelend eten we  ondertussen onze boterhammen op. Na ongeveer 2,5 km kiest onze GR voor een mooie afdalende weg richting de Warche, maar ook die wisselen we snel in voor een smal pad langs de bosrand met links de vallei van de Warche. Vanaf dit pad hebben we steeds een prachtig uitzicht. We merken ook MBT pijltjes op, maar komen we niemand tegen, het zal wel voor zaterdag of zondag zijn. Gelukkig maar, want het pad is soms echt smal, wandelaars kruisen is al moeilijk.

Een mooi smal pad brengt ons naar de Warche vallei.
Zicht op de vallei van de Warche.

Het pad slingert zo gedurende 6 km verder. Soms wat dieper in het bos, regelmatig met een pittige klim of afdaling, maar we blijven toch op redelijke hoogte wandelen. Regelmatig steken we eens een beekje over, dit is een echt een prachtig wandelpad! Uiteindelijk komen we aan bij ‘Nez de Napoleon’. De topogids belooft een mooi uitzichtpunt, maar ook hier moet dringend gesnoeid worden. In het voor- of najaar zal het uitzicht allicht beter zijn. Opeens doemt het Reinhardkasteel voor ons op! Dit is een van de best gerestaureerde kastelen van België, het is tevens het hoogst gelegen kasteel in ons land. De burcht is bewoond maar men zou deze toch kunnen bezoeken. Helaas hebben wij hier geen tijd voor, er staan ons nog een dikke 10 kilometer te wachten. De etappe valt ons toch een beetje tegen qua timing, het mooie maar zware pad wandelt moeizaam en er staan nog maar 8 km op de teller.

Het pad langs de Warche is héél mooi, maar zwaar.
Het mooie slingerpad eindigt aan de burcht van Reinhardstein.

We vervolgen onze weg langs het meer van Robertville. Dit topogids wijst ons erop dat het pad hier en daar geërodeerd of vettig kan zijn. We hebben geen zin in een alternatief over drukke wegen dus we wagen het erop. Gelukkig maar, want het blijkt goed mee te vallen, het is zelfs een mooi pad dat zeker niet zwaar is. Wanneer we de N676 naderen moeten we even uitwijken omdat het daar gelegen welnesshotel zicht op het meer moet hebben zonder storend wandelpad. Op de wat oudere NGI kaart staat het pad nog steeds langs het meer maar dat klopt dus helaas niet meer. Na de kleine omweg en het oversteken van de drukke weg wandelen we terug verder over een mooi pad langs het meer. 

Het stuwmeer van Robertville. Vroeger ging de GR56 erover.
Mooi pad langs de contouren van het meer.

We passeren nog een camping en steken dan de Warche over aan het gehucht Champagne. Hier staat een mooie picknickbank. Tijd om Paulien haar fruitpapje te geven en zelf ook even te rusten want we beginnen het klimmen toch te voelen. We vatten de laatste 4 km meteen aan met een klimmetje. De hele etappe blijven we stijgen om daarna terug wat te dalen. Ook na de doortocht van een bosje nabij Outrewarche kiest de GR voor een omweg met ongeveer 40 hoogtemeters terwijl er een wandelpad is door het veld. Maar trouw als we zijn blijven we de streepjes volgen.

We volgen trouw het meer!
Brug over het meer nabij Outrewarche - onze picknick-plaats.

We passeren nog een mooie rustplaats aan de Warche, maar aangezien we net hebben gepauzeerd wandelen we verder. Het pad volgt de rivier heel dichtbij, er komen zelfs af en toe vlonderpaden aan te pas. In de verte zien we het talud van de prachtige Vennbahn, terwijl we de Warche blijven volgen om hem even later voor de laatste keer over te steken. Hier zien we ook een overblijfsel van WO II. De tunnel voor de Warche en de weg kwam er in de plaats van de brug voor de trein: deze was namelijk een doelwit van sabotage acties tegen de Duitsers. Hier verlaten we vandaag de Warche want we moeten nog stevig klimmen tot de bedding van de Vennbahn. Het pad is zo steil dat er trapjes nodig zijn om het hoogteverschil op zulke korte afstand te kunnen overbruggen. Nadat we boven zijn geraakt, wandelen we nog enkele honderden meters verder tot aan de oude overweg waar de auto geparkeerd staat… In gedachten hoor ik de trein hier weer rijden, wat moet dat toch een prachtige rit geweest zijn. Snel de auto in en de fietsen oppikken aan het station van Malmedy.

Mooie rustplaats aan de Warche.
Tunnel voor de Warche onder de Vennbahn.
Na een mooie etappe nemen we voorlopig afscheid van de Warche.
Onder de dreigende wolken wandelen we op de Vennbahn de laatste meters.

Conclusie:

Onze allereerste kennismaking met GR 56 zit erop. De Warche-variante is tot hier toe zeker de moeite met zijn prachtige wandelpaden. Het is zeker geen lichte etappe. De vele hoogtemeters en de smalle paden met wortels en steenslag wandelen vermoeiend, zeker naar het einde toe. Ook de fietstocht maakt het natuurlijk iets zwaarder, maar voor ons persoonlijk is het zeker meegevallen. Je moet er wel rekening mee houden dat de kinderdrager ook mee moet op de fiets, dat was voor ons even puzzelen, maar uiteindelijk is dit toch gelukt.

Praktische info:

  • Begin en eindpunt liggen rechtstreeks met elkaar in verbinding door bus 745 van TEC Liège. Bussen op weekdagen en tijdens het weekend. De etappe wordt dan wel 1 km langer omdat je de bus moet nemen aan de halte Weywertz Kirche.  Controleer vooraf steeds de juiste uren op de site van de TEC.
  • Zoals hierboven geschreven, hebben wij gekozen voor de fiets. Alle info over RAVeL kan je terugvinden op hun site. De tocht van 15,5km verloopt licht stijgend tot Weywertz station en dan dalend tot Malmedy.
  • Bevoorrading is mogelijk in Malmedy (alles aanwezig). In Weywertz zijn er ook mogelijkheden, maar die liggen op 1km van de route.
  • Onderweg kom je geen café tegen. Wel is er camping Belle-Vue aan het meer van Roberville, waar je ook iets kan eten en drinken.
  • Wij hebben Paulien haar middageten laten opwarmen (microgolf) in Malmedy bij bakkerij/tearoom Dijan.  Dagelijks geopend, behalve op donderdag.