Afstand (GPS): 10,3 km
Afstand (gepland): 10,2 km
Stijgen: 260 meter
Dalen: 250 meter
Tijd: 10:35 – 14:45
Gemiddelde snelheid: 2,5 km/h
Onverharde paden: 67 %
Leeftijd Paulien: 4 jaar
Paulien wandelde zelf: 6,8 km (5 + 1,8)
Leeftijd Marie: 2 jaar
Marie wandelde zelf: 3,5 km
Leeftijd Leon: 4 maanden
Hoogteprofiel
Alweer een zonnige zaterdag op komst. We vragen aan de meisjes of ze nog eens willen wandelen. Jawel, het antwoord is positief, we moeten zelfs geen restaurant beloven, een café is voldoende deze keer. Joepie, de rode en witte streepjes zegt Paulien. Nee vandaag zijn het rode en gele streepjes. Gelukkig vindt ze ook dat goed. We zetten koers naar het Hageland. Daar aangekomen zet ik Kim en de kinderen af aan het station van Wezemaal en zoek ergens een plaatsje in het centrum om te parkeren. Met de zaterdagmarkt is de parking ontoegankelijk, aan de parochiezaal is er gelukkig nog plaats. Ik rep me ondertussen richting station, een goede kilometer stappen voor mij. Het leek ons zinloos om dit straks na de wandeling te doen, aangezien het langs de drukke Langestraat niet echt aangenaam wandelen is voor de kinderen. Ik bereik op tijd het station en merk dat de Paulien er duidelijk zin in heeft. Een treinritje van 5 minuten en we staan weer aan het station van Aarschot, daar waar we vorig jaar de Streek GR achter ons lieten. Wanneer we willen vertrekken worden we nog aangesproken door een man die van de toiletten komt met een wasmand in zijn handen. Crisis voor iedereen zeker? Marie en Leon gaan in de dragers en Paulien stapt mee. We geven het startsein onder een stralende hemel.
We verlaten het station en laten ook snel de bebouwing achter ons. De streek GR laat ons al meteen voelen dat we in het Hageland zijn. We beginnen te klimmen naar de Orleanstoren, Paulien telt alle trappen mee, Marie kijkt rustig vanuit de rugzak. Eens boven worden we beloond met een mooi uitzicht over Aarschot en ook over de werf “de Torens”, een werf waar mijn vrouw nog mee aan gewerkt heeft als ingenieur. Paulien wil graag de Orleanstoren beklimmen, maar die is zo te zien al even afgesloten. De toren zelf maakt trouwens nog deel uit van de oude stadsomwalling. We vervolgen over een mooi smal pad dat de heuvelflank volgt en bereiken dan, na een korte afdaling, de ring van Aarschot. Die kunnen we veilig oversteken aan de verkeerslichten. Het valt wel op hoeveel wielertoeristen hier ook oversteken, ze komen allemaal van de Liedeberg denk ik. Wij mogen gelukkig linksaf en betreden zo de ’s Hertogenheide. Een prachtig gebied waar men tracht om de heide zoveel mogelijk te herstellen. We moeten toegeven dat dit aardig lukt, het wandelpad is echt prachtig. Steeds gaat het omhoog en omlaag, een typisch kenmerk van het Hageland, toch zeker rond Aarschot. Het is nu al bijna 2 weken droog, dat maakt het stappen gemakkelijk. Heel even moeten we over een flank langs een losse draad want af en toe is het pad, zoals hier, toch nog heel modderig. We bereiken de rand van het dorpje Gelrode en een eenrichtingsweg brengt ons naar de Liedeberg en vervolgens de Eikelberg. We zijn nu 4 km aan het stappen en Paulien wordt stilaan moe, maar we trachten ze toch te laten stappen tot aan de picknickbank.
Een klappoortje, omgevallen boom en een boomhutje in het bos helpen om het voor haar interessant te houden. Wanneer we afdalen van de Eikelberg is het ook plezier alom. Via de Bergstraat gaat het naar een smalle buurtweg tot aan Heilaakbeek. Hier zijn 2 grote picknick banken en ze worden net vrijgemaakt wanneer we aankomen. We installeren ons in het zonnetje en de kinderen genieten van de sandwich met balletjes in tomatensaus, altijd een voltreffer. Na een half uurtje stilzitten begint het toch frisser te worden en stappen we verder, Paulien mag na 5 km stappen gaan rusten en Marie mag het overnemen. Enkele rustige straten rond Gelrode brengen ons naar de Moedersmolen. Onderweg komen we nog een jogster tegen en het blijkt ook nog eens de zus van mijn schoonzus te zijn, wat een toeval dat we haar hier tegenkomen. We slaan even een babbeltje en stappen verder. Net voorbij de prachtige molen, waar trouwens ook een restaurant is, trotseren we een invasie aan tractors, maar liefst 5 exemplaren passeren ons op de veel te smalle weg. We hebben er even genoeg van en zijn dan ook blij dat we de velden in worden gestuurd. Paulien is ondertussen ook in slaap gevallen en Marie stapt, mits de nodige aanmoediging, verder. Tussen de Hagelandse wijnstokken wandelen we tot aan de Everveld. We volgen even deze sluipweg om nadien recht naar de Wijngaardberg te stappen. Deze heuvel is trouwens ook, net zoals de vorige een Diestiaanheuvel, maar is eigenlijk doorheen de jaren zo goed als onaangestast gebleven. Het is best een interessant gebied want naast bos en heide worden ook hier weer druiven geteeld.
We volgen de flank en beginnen dan lichtjes te stijgen. Na het passeren van een veerooster stijgen we verder door naar de top. We begroeten de Hebridische schapen vanop een afstandje en stappen opnieuw over een veerooster. Wij zijn bijna boven, maar al snel dalen we opnieuw af over een smal bospad. Dat pad volgt opnieuw de rand van het bos en de Wijngaardberg. Paulien is terug wakker geworden en Marie is na 3,5 km stappen toch wel moe. Tijd om nog eens te wisselen. We stijgen opnieuw, deze keer dwars door het bos en komen op een plateau terecht. Net na een poort is er plots geen enkele markering meer te bespeuren, we zitten toch goed volgens de GPS en de gids, even opletten dus. We volgen de afsluiting en aan de restanten van een ijzerzandsteengroeve gaat het pad steil naar beneden. We laten de klimmers eerst passeren, beiden dragen ze ook een kind en een baby. Voorzichtig dalen we af, gelukkig is het pad niet nat. Aangekomen aan het prachtige Heilig-Hartbeeld vinden we de streepjes terug. Op deze plaats stond vroeger een windmolen die tijdens het begin van W.O. I werd opgeblazen zodat de Duitsers hem niet als uitkijkpost zouden gebruiken. We dalen af en beneden aan de trappen vinden we in de tuin van de voormalige molenaarswoning een exact schaalmodel van de verdwenen molen. We bereiken het Wezemaalplein, de markt is ondertussen al verdwenen en stappen verder tot bij de kerk. We passeren daarbij nog het bezoekerscentrum van de Hagelandse wijn. Omdat de kinderen weer zo flink gestapt hebben belonen we ze met appelsap in de Brasserie Boeres. Het interieur is hier nog authentiek en lekker ouderwets, de prijzen zijn echter zeker hedendaags. Maar het is best een gezellige café, ideaal om deze zonnige dag af te sluiten. Paulien en Marie, die vonden de gele en rode streepjes leuker de witte en rode streepjes! Geslaagde wandeldag.
Conclusie:
Opnieuw heeft de streek GR Hageland ons verrast! Een korte prachtige etappe die je van de ene Diestiaanheuvel naar de andere brengt. Prachtige paden en rustige wegen brengen je snel van Aarschot naar Wezemaal. De passage door de ’s Hertogenheide en over de Wijngaardberg zijn prachtig.
Praktische info:
- Deze wandeling kan met het openbaar vervoer geregeld worden. Wij hebben de trein genomen. Vanuit Wezemaal station rijden verschillende treinen per uur naar Aarschot. Zowel op weekdagen als tijdens het weekend. De rit duurt 5 minuten. Controleer de dienstregeling op de site van de NMBS. Hierdoor dien je wel ongeveer 1 km te stappen vanaf het eindpunt van de Streek GR tot aan het station.
Een alternatief is om gebruik te maken van bus 335. Deze vertrek elk uur of elke 2 uur (zondag) aan de halte Wezemaal Sollenveld, gelegen vlakbij de route. De rit duurt ongeveer 10 minuten. Controleer de dienstregeling op de site van de Lijn. - Je kan gratis parkeren in Wezemaal op het marktplein, maar niet op zaterdagvoormiddag. Je kan dan uitwijken naar de kerk waar ook voldoende parking is. In Aarschot is de stationsparking betalend op weekdagen, maar gratis tijdens het weekend.
- Je kan deze etappe ook verlengen tot in Kortrijk Dutsel. Vanaf daar zijn ook voldoende mogelijkheden om met de bus in Aarschot te geraken. De etappe komt dan op een goede 23 km. Omwille van de kinderen hebben we de etappe opgesplitst.
- Bevoorrading is eventueel mogelijk in Aarschot. Op wandelafstand van de Streek GR is een Carrefour. In Wezemaal is bevoorrading (op wandelafstand) niet mogelijk.
- Diverse mogelijkheden om de dorst te lessen:
- In Aarschot kan je een koffie drinken voor vertrek in Café Spoor 10.
- Na 5,8 km kan je aan de Moedersmeule iets drinken of eten in het nabijgelegen restaurant.
- Na 10 km stap je langs Café QV. Volgens de affiches verkozen tot beste café van de regio.
- Na 11 km kan je aan de kerk iets drinken in Brasserie Boeres. Hier hebben wij ook iets gedronken. Gezellig ingericht, maar aan de prijzige kant.
Kaart:
SGR H Etappe 3: Aarschot – Wezemaal
Profiel
Inderdaad… één van de mooiere GR Hageland etappes! Het geeft de indruk dat uw kinderen elke keer weer wat meer km’s stappen. Je zou het als “training” kunnen beschouwen :-). Ze gaan later de wereld rond-stappen in geen tijd! Succes met het vervolg gewenst…