Afstand (GPS): 10,4 km (incl. 0,3 km aanloop)
Afstand (gepland): 10 km
Stijgen: 270 meter
Dalen: 470 meter
Tijd: 11:05 – 16:00
Gemiddelde snelheid: 2,1 km/h
Onverharde paden: 90 %
Leeftijd Paulien: 6 jaar
Paulien wandelde zelf: 10,4 km
Leeftijd Marie: 4 jaar
Marie wandelde zelf: 10,4 km
Leeftijd Leon: 21 maanden
Hoogteprofiel
Na een deugdoende nachtrust in de jeugdherberg van Malmedy genieten we ’s morgens van het ontbijt buffet. Dat is voor een jeugdherberg zeer uitgebreid met voornamelijk bio producten. Nu valt het ons pas op dat de jeugdherberg toch goed bezet is door andere gezinnen, maar ook oudere mensen vinden duidelijk hun weg naar hier. Na het aftrekken van de bedden checken we uit en rijden we met de auto naar Stavelot. Daar laten we beide fietsen en de fietskar achter aan het eindpunt. Het is de bedoeling om straks allemaal terug te fietsen via de RAVeL 44A. Met 3 kettingen en 2 fietssloten maken we alles goed vast. Vervolgens rijden we naar Berinzenne. De parking is al goed gevuld, diverse groepen staan, net zoals wij, klaar om het Veen van Malchamps in te trekken. Marie wil graag dat we het plankenpad nemen en na een blik op de kaart blijkt dat mogelijk te zijn. Via een kleine omweg stappen we over een mooi pad langs een circuit didactique tot aan het punt waar we de GR 5 gisteren achter ons lieten.
We volgen een lichtstijgende zandweg langs de rand van het Veen. De uitkijktoren komt opnieuw in beeld, maar al snel laten we die achter ons. Paulien en Marie zoeken elk een goede stok om te gaan vissen in het beekje dat langs het pad loopt. Aan het hoogste punt dwarsen we de Vecquée, een oude kaarsrechte weg die ettelijke kilometers doorheen het gebied loopt. De oorsprong ervan is niet echt zeker, maar vermoedelijk gaat het om een voormalige Heerbaan. Hier bereiken we vandaag, aan het kruisteken van Pottier, het hoogste punt van de dag. We zetten de afdaling in over een mooi, slingerend pad. Dat pad loopt over een vochtige turflaag met als gevolg dat het af en toe zoeken is naar een droog alternatief. De kinderen vinden het geweldig om met hun waterdichte wandelschoenen door de plassen te stappen. Het kan hier in de winter of na hevige regenval wel eens heel nat zijn, het tempo zal dan ook een pak lager liggen. We hebben echter geluk en zakken nergens weg. Naarmate het afdalingspercentage toeneemt verandert de ondergrond en stapt het pad vlotter. Zo bereiken we na 3 km het gehucht Andrimont.
De passage door dit slaperige dorpje is kort en we laten de paar huizen dan ook snel achter ons om verder af te dalen naar Ruy. Het pad wandelt vlot, maar bij de afdaling moeten we toch een beetje opletten met de losse zand. Inmiddels heeft de helderblauwe lucht plaats gemaakt voor grijze bewolking en volgens Buienradar passeren er een paar kilometer zuidwaarts zware onweersbuien. Hopelijk trekken die niet onze richting uit. In Ruy steken we de Rau de Bourgeois over. Even voorbij een prachtige oude wegwijzer treffen we 2 zitbanken aan, ideaal voor de sandwiches. Een andere wandelaar passeert ons, zou het ook een GR 5 wandelaar zijn? Aan zijn tempo te zien is dat best mogelijk. Wanneer we na een half uur terug verder stappen wordt de bank onmiddellijk ingenomen door andere wandelaars. We vervolgen onze tocht en steken de Roannay over. Hierna beginnen we meteen te klimmen. De zon is inmiddels opnieuw gaan schijnen en de onweersdreiging is terug veraf. Maar dat maakt het klimmen natuurlijk wel iets zwaarder. Het smalle pad loopt opnieuw langs een klein beekje, hier is nog wat beschutting. Nadien stappen we tussen weides en krijgen we een mooi zicht op het hoger gelegen Andrimont waar we daarstraks waren.
Na 100 meter stijgen bereiken we een verharde weg. We puffen even na en klimmen verder richting het bos. De schaduw is welgekomen, toch is het nog even doorbijten naar de 500m hoogtelijn. Paulien krijgt het de laatste meters moeilijk en begint te wenen. We zijn dan ook blij als we wat verder het zeshoekig bordje “Fagnes Hautes 500m” zien. Met bezwete haren maar zonder tranen gaat Paulien trots op de foto aan het bordje, fotograaf van dienst is Marie. De man die ons daarstraks in Ruy passeerde is aan het verpozen in het gras en vraagt ons hoe laat het is. We stappen verder en volgen nu een bijna kaarsrecht pad tot in Stavelot. We blijven eerst op hoogte en daar is de venige ondergrond opnieuw. De brandweg gaat al snel over in een smal pad en opnieuw is het zoeken naar droge plekjes, al gaat dit vrij vlot. We worden ingehaald door de eenzame stapper, die met zijn lange benen in een mum van tijd uit ons gezichtsveld is verdwenen. Leon valt ondertussen in slaap en wij blijven zowat op hoogte wandelen en betreden de Fagne de Bellaire. Paulien en Marie zeuren terecht al even dat ze honger hebben. Aangezien we toch geen bank vinden besluiten we om ons langs het pad op het mos te installeren. Terwijl we ons fruit opeten slaapt Leon gewoon verder in rugzak.
Wanneer we aan het laatste stuk starten slaapt Leon nog steeds. We verlaten het smalle pad en stappen nu over een brede weg. We maken wat bochten, het stappen gaat duidelijk veel sneller nu. We poseren nog onder een gebogen boom en bereiken zo de rand van het veengebied. We steken een klein beekje over en wat later staan we aan een poortje dat toegang geeft tot een weide. Er volgt een steile afdaling doorheen de weide tot aan een volgend bos. Daar stappen we nog hoog langs de veel lager gelegen Hottonruy. We zien de Chapelle des Pauvres verschijnen en al snel krijgen we terug asfalt onder onze voeten, maar niet voor lang, want na het oversteken van een brug dalen we terug af naar de beek. Hier volgt dan de langverwachte passage door het tunneltje onder de oude spoorlijn. Links het water en rechts een smal wandelpad. Marie lijkt het even niets te vinden, maar stapt toch flink door. We verlaten het tunneltje en dalen nog af naar de N68 waar we al onze fietsen terugvinden. We maken ons nu nog op voor een fietstocht van 25 kilometer over het fietsroutenetwerk. Dankzij de elektrische fietsen verloopt die tocht vlot en zonder problemen en genieten we ook nog eens van de prachtige RAVeL 44A. Paulien geeft haar ogen de kost wanneer we langs het circuit van Francorchamps fietsen. Daar wil ze eens gaan kijken, dat is toch voor een andere keer!
Conclusie:
Opnieuw een prachtig stukje GR 5 doorheen de Ardennen. Er volgen enorm veel mooie wandelpaden die in de winter wel eens drassig kunnen zijn. Wij hebben het geluk gehad om er vooral van te kunnen genieten. De afdaling na de Fagne de Malchamps, de passage door de Fagne de Bellaire en het tunneltje op het einde maken het helemaal af. Met 90% onverharde paden een topper.
Praktische info:
- Begin- en eindpunt zijn niet bereikbaar met het openbaar vervoer. Zelf hebben we gebruik gemaakt van onze fietsen en de RAVeL 44A om terug te fietsen naar de auto.
- Het is mogelijk om gratis te parkeren in Stavelot langs de N68, er zijn voldoende parkeervakken ter hoogte van de oversteekplaats waar de GR passeert. Ook aan het Domaine de Bérinzenne kan je gratis parkeren. Hou er wel rekening mee dat de parking in de namiddag goed vol kan staan.
- Het was de bedoeling om deze etappe te wandelen vanuit Spa. Je stapt dan ongeveer 19 km. Vanuit Stavelot kan je wel met openbaar vervoer naar Spa. Dit kan met de bus of met de bus en de trein.
- Bevoorrading is mogelijk in Stavelot. De grote supermarkten (Carrefour, Okay) liggen wat verder van het centrum en de GR5. In het centrum heb je wel bakkers of kleinere supermarkten.
- Onderweg zal je geen horeca tegenkomen. Enkel op het einde zijn er mogelijkheden:
- Stavelot: De meeste zaken situeren zich rond de Place Saint Remacle
Kaart:
GR5 Etappe 27B: Fagne de Malchamps – Stavelot
Profiel
Jullie vorderen goed op de GR5, beter dan wij. Door omstandigheden deden wij niks meer dit jaar op GR5. Jullie kinderen stappen al helemaal mee, fantastisch! Nu de jongste nog meekrijgen😁. Het wordt ook altijd maar mooier daar in de Ardennen. Succes met het vervolg gewenst!
Bedankt Paul. Dit jaar staat er nog 1 etappe ingepland (als de jacht het toe laat). De jongste zal ook snel stappen denk ik 🙂 Groetjes.
Nog één etappe, dan hebben jullie mij ingehaald 😉 Ik krijg het stuk van Vielsalm tot Burg Reuland maar niet gedicht. Goed idee met die Ravel. Mooie foto’s alweer.
Ik had je verslag van destijds erbij gehaald toen we deze gingen stappen. Blijft leuk om te lezen. Dit jaar normaal nog tot Vielsalm en dan gaan we ook kijken hoe we dat stuk naar Burg Reuland gaan inplannen met de kinderen. Bedankt voor je reactie!
Wat een prachtige reportage dikke proficiat aan de meisjes zo genoten van jullie foto’s en commentaar doe zo verder blijft genieten met zijn allen langzaam maar zeker zie ernaar uit naar jullie volgende avontuur!
Bedankt voor je fijne reactie. Het gaat inderdaad gestaag, maar dat maakt het leuk 🙂