Afstand (GPS): 12 km
Afstand (gepland): 11,8 km
Stijgen: 124 meter
Dalen: 70 meter
Tijd: 9:25 – 13:40
Gemiddelde snelheid: 2,8 km/h
Onverharde paden: 71%
Leeftijd Paulien: 6 jaar
Paulien wandelde zelf: 12 km
Leeftijd Marie: 4 jaar
Marie wandelde zelf: 12 km
Leeftijd Leon: 2 jaar
Hoogteprofiel
Het is alweer geleden van oktober vorig jaar dat we met de kinderen een serieuze wandeling hebben gedaan, alsook lieten we de streek GR Hageland al bijna een jaar achter ons. Omdat de Herve waarschijnlijk nog te nat is valt de keuze daarom ook op het Hageland. Met de auto rijden we in een uurtje naar het station van Vertrijk, daar is plaats genoeg om te parkeren. De trein van 8u58 brengt ons in slechts 8 minuten naar het centrum van Leuven. Onderweg kijken we wat we straks kunnen verwachten, want we volgen zo een beetje de spoorlijn. Nadat we onder de brug sporen waar we de vorige keer nog over stapten, vangen we nog een blik op van de Abdij van Park. Maar dan is het tijd om de jassen aan te doen en uit te stappen. Vanaf spoor 1 staan we meteen aan de bushalte. Ook de bus is mooi op tijd en de vriendelijke chauffeur zet ons om 9u25 af aan de Abdij van Park. Een verplaatsing van nog geen half uur, zo mag dat altijd zijn! We zijn klaar om erin te vliegen en motiveren Marie om vandaag de hele etappe zelf te stappen, benieuwd of dat gaat lukken. Leon mag ook heel even zelf stappen.
De dreef die toegang geeft de abdij is voorzien van een hoop voorjaarsbloeiers. Aan de vijvers pikken we de rood gele tekens opnieuw op. Het valt meteen op hoe druk het hier al is, we zigzaggen tussen de vele wandelaars en fietsers. Wanneer we een bocht maken is het pad voorbehouden voor wandelaars en kunnen we genieten van de rust. Paulien en Marie zijn goed op dreef en Leon zit ondertussen in de rugzak om het tempo erin te houden. Het pad wordt onverhard, maar van wateroverlast is voorlopig geen sprake. We verlaten het park en stappen onder de spoorlijn door waarna we via een woonwijk ook onder de N25 stappen. Een man spreekt ons aan dat we zo richting Sint Kamillus stappen. Geen idee, wat hij bedoelt. We stappen opnieuw onder de spoorlijn en volgen het fietspad tussen de twee spoorlijnen. Een groep fietsers mort dat we niet rechts stappen, maar volgens mij is het nog steeds aanbevolen dat je als wandelaar het verkeer tegemoet stapt. We laten het niet aan ons hart komen en zijn blij wanneer we het fietspad verlaten en over een mooie holle kasseiweg verder mogen stappen. Maar hier worden we dan weer tot twee keer toe opgeschrikt door laagvliegers.
Tot hiertoe waren nog niet echt onder de indruk van het parcours, maar eens we linksaf een buurtweg volgen moeten we onze mening herzien. Een mooi pad tussen de weides brengt ons naar de polikliniek Sint Kamillus, nu weten we dus wat de man bedoelde. Het staat ook in de topogids, tijd nemen om die te lezen dus. We blijven lichtjes stijgen en krijgen nu een mooi uitzicht over het lager gelegen Leuven. De streek GR gaat niet naar het ziekenhuis maar erlangs. Hier kruisen we een dame die ook de gids van de streek GR in haar handen heeft, de boekjes zijn duidelijk populairder aan het worden. We dalen wat af en steken daarna de Molendaalbeek over, waarna we het Kasteel Wilderhof zien liggen. Ook lijkt erop dat de cafetaria open is, maar we besluiten om nog even door te stappen, want het gaat vlot. Even verderop nemen we afscheid van de GR 128 en volgt de streek GR zijn eigen traject. Nu volgen de eerste stukken modder van de dag, maar niets noemenswaardig. Ondertussen spelen we woordspelletjes met Paulien en Marie: eerst een woordslang maken, daarna rijmen. Maar wanneer we aan een huis met tientallen kabouters komen is de aandacht wederom verschoven. Toegegeven, het is wel leuk om te zien en met de vele bloemen krijgen we een instant lente gevoel.
We vervolgen onze weg over buurtweg 61. In de verte vangen we een blik op van de Bierbeekse watertoren. Die kennen we nog van onze tocht over de GR 512. Aan de andere kant zien we de zendmast van Bovenlo waar we enkele etappes geleden nog hebben gestapt. We blijven lichtjes stijgen en voor de kinderen dringt een rustpauze zich op. Helaas is er niet meteen een zitbank te vinden op de kaart, we zien wel. Op de Wolfsberg (+81m) krijgen we opnieuw een mooi uitzicht, maar trakteert de wind ons ook op fluitconcerten. We dalen af en aan een T splitsing werd een splinternieuwe zitbank geplaatst. Gelukkig ook nog uit de wind, ideaal! Uiteraard voeg ik de zitbank meteen toe op de OSM kaart. In geen tijd zijn alle boterhammen op, de kinderen snoepen nog wat na en Marie beloofd dat ze alles gaat proberen te stappen. Met nog 4,8 km te gaan zou dat moeten lukken. We vervolgen over de Bokkenstraat, gekend als buurtweg 21. Het eerste stukje gaat vlot, maar het tweede stuk hebben we toch prijs. Het is zoeken naar het minst diepe stuk in de modder. Af en toe schuiven we weg en zowel Paulien als Marie hun voeten belanden helemaal in de modder. Gelukkig blijven de sokken droog en staan we nadien terug op asfalt. We bevinden ons in het gehucht Bremt. Het café Vandervelpen aan het rondpunt is helaas definitief gesloten, de Bremtkapel staat er nog.
We vatten de laatste 4 kilometers aan en stappen opnieuw over een kasseiwegel. Die gaat snel over in een onverharde weg met veel waterplassen, tot groot jolijt van de meisjes. We stappen nu door een glooiend landschap tussen weiden en akkers, een heel verschil met de vorige etappes in het Hageland. Het pad staat regelmatig onder water, maar gelukkig is er de hoger gelegen berm. De motivatie bij de kinderen slinkt zienderogen, maar wanneer een kat ons begint te volgen gaat het wederom vlot. Leon is op zijn beurt onder de indruk van een passerende goederentrein. Ondertussen hebben de wit rode tekens van GR 512 ons ook vervoegt. In 2019 stapten we dit stuk al eens in de andere richting. Al stijgende laten we de velden achter ons liggen en nemen we een voetweg naar Vertrijk. Het jonge speelse katje blijft ons volgen, maar is voorzien van een tracker, dat stelt ons gerust. Aan een splitsing volgen we de tekens naar het station. Hier pikken we de streek GR de volgende keer opnieuw op. Vlotjes bereiken we het station waar het afscheid nemen van het kleine katje. Die gaat in de struikjes liggen en zal vermoedelijk wachten tot het thuisfront komt zoeken. We rijden niet meteen naar huis maar belonen de kinderen met een bezoek aan het stedelijk zwembad Kapermolen. Ze genieten van de wildwaterbaan en het golfslagbad. Na een bezoekje aan de gele M zijn de calorieën opnieuw aangevuld en kijken we terug op een geslaagde, maar vermoeiende dag. Wat zijn we trots op Marie die 12 km heeft gestapt!
Conclusie:
Na de vele heuvelachtige etappes tussen Diest en Leuven volgt er een heel ander landschap na Leuven. Het is eerst even doorbijten tijdens de verharde uittocht, maar dan volgt de streek GR mooie, voornamelijk onverharde, buurtwegen door het glooiende Hagelandse landschap. We waren oprecht aangenaam verrast, want we hadden ons niet verwacht aan zo’n mooie, afwisselende etappe.
Praktische info:
- Begin- en eindpunt zijn bereikbaar met openbaar vervoer. Vanaf het station Vertrijk heb je elk uur een trein naar Leuven. Daar stap je over op bus 630 naar Haasrode Brabanthal. De halte Abdij van Park ligt uiteraard vlakbij de ingang. Zowel op weekdagen als tijdens het weekend kan je het openbaar vervoer gebruiken. Controleer goed de dienstregelingen op de site van de Lijn.
- Het is mogelijk om gratis te parkeren aan het station van Vertrijk. Het is ook mogelijk om gratis te parkeren aan de Abdij van’t park, echter kan je van maandag tot zaterdag er maximum 4 uur parkeren met de schijf. Op zondag is een parkeerschijf niet verplicht
- Bevoorrading is mogelijk in Bremt. Op enkele honderd meter van het pad is er een Delhaize.
- Horeca is helaas zeer schaars op dit stukje streek GR:
- Aan de Abdij van Park heb je Brasserie de Abdijmolen.
- Na 5km stappen kan je misschien terecht in Bierbeekse Tennisclub aan Kasteel Wilderhof. Helaas zijn er geen openingsuren te vinden en moet je dus geluk hebben.
Kaart:
Streek GR Hageland Etappe 7: Leuven – Vertrijk
Profiel
👏💪👍!